Iedereen kent elkaar

Stilte. Mijn gedachten produceren niets meer. Is het eindelijk zo ver? Staakt na al die weken bloggen mijn productie hier en nu? Is dit wat ze writers'block noemen? Nee, als je last hebt van geestelijke blokkades, zo lees ik op psychologische zelhulpsites, gaat dat gepaard met gevoelens van lusteloosheid, onbehagen en twijfel aan eigen kunnen. Daar heb ik geen writers block voor nodig, dat heb ik elke dag. En toch lijkt het er verdacht veel op dat er vandaag geen stukje op het scherm verschijnt. Gelukkig heb ik in deze noodgevallen altijd een hot-line met de man die in de afgelopen weken een hele goede vriend is gebleken, ons aller Jacques Rudolph. Ik heb inmiddels zijn mobiele nummer gekregen van een gemeenschappelijke kennis van een gemeenschappelijke kennis. Wist u dat iedereen over de hele wereld via maximaal vijf contacten met elkaar is verbonden? Zo ook Jacques en ik.

'Jacques, how are things?' vraag ik en wat blijkt, Jacques spreekt Nederlands.

'He, Michiel, ik heb begrepen dat ik in Nederland beroemd ben door jouw blog' zegt hij 'te gek man, echt heel leuk'

'Jacques, snij de rommel af ' zeg ik (ik ga van schrik letterlijk engels-nederlands spreekvertalen, ik bedoelde 'cut the crap') 'ik weet niks meer te schrijven, help!'

'Michiel, dat is verschrikkelijk' antwoordt Jacques en ik voel onze onderlinge verbondenheid door die opmerking groeien. Jacques is begaan met mijn lot, al is het uit eigenbelang, als ik niks meer weet te bloggen, zal hij terugzakken in de anonimiteit.

'Niet getreurd' zegt hij, 'ik weet nog iets over onze duif, een leuk nieuwtje wat de lezers van jouw blog nog niet weten'. Mijn hart maakt een extra klopje...

'Jacques' zeg ik 'het mag niet meer. De lezers van mijn blog, ze zijn het zat, ze...'

Jacques onderbrak me en vertelde het werkelijke verhaal. Hij had het van een duif die weer bevriend was met een andere duif en nou ja, alle duiven kennen elkaar en zo wist Jacques het. Het is een ongelooflijk verhaal, morgen op deze site vertel ik het...