Gedver, wat een perverse duif

Spuuglelijk zijn ze. Spuuglelijk, allemaal. En dan noemen ze mij vreemd. Er is niemand die mij aantrekkelijk vindt. Met Liesje Vleugel, dat ging dan nog wel, die liet lekker wat veren van haar achterhoofdje pikken, dan zag ik wat kale plekjes en daar werd ik wel opgewonden van. Maar verder dan dat wilde ze niet gaan. 'Een ouwe vuile perverse duif' noemde ze mij. Oud? Onzin! Ik ben in de meest bronzige periode van mijn leven en vuil? Ik vind juist al die veren vies. Heerlijk vind ik dat, blote buiken en blote vleugels. En pervers? Weet je wat pervers is? Peter de Postduif, die is verliefd op Koert de Koerkonig, kun je je dat voorstellen? Hij haalt takjes voor hem zodat hij een nestje kan maken en hij wil altijd het plekje naast hem op de stok. Dat vind ik pas pervers!

Fien de Fladderaar joeg me meteen het hok uit nadat ik haar vertelde dat ik fantaseerde dat ze al haar veren voor mij zou afleggen. Dat ze zo kon schelden had ik nooit gedacht. En dat ze dan niet meer kon vliegen, nou en? In het Midden Oosten moeten de duiven een burkha aan, dat vliegt toch ook voor geen meter? En heb je ooit een moslima-duif horen klagen? Nou dan.

Trouwens, wat zie ik daar, een duif zonder veren. Wat een schatje! Ik geloof dat ze ook naar mij kijkt. Tjonge, geen veertje te bekennen, maak me geeeek! En vliegen, wouw, dat noem ik pas vliegen, ze scheert door de lucht met dat lekker kale lijf van haar. En lef heeft ze ook, ze loopt naar Jacques Rudolph in het buitenveld en laat zich gewoon oppakken! Wauw en wat vliegt ze daar weer mooi weg. Ik ga haar versieren.
'Hoi lekker ding, zullen we samen ...'