De vrouw van een miljoen, nee, twee miljoen

In de file, op de strook naast mij rijdt een erg lelijke vrouw. Dat heeft niets met mijn smaak te maken, als u haar zou zien zou u haar ook heel erg lelijk vinden. Elke objectieve toeschouwer zou haar lelijk vinden. Fout kapsel, lange neus en scheve ogen. Ik denk dat Y., mocht hij naast me gezeten hebben, op dit moment ‘een miljoen’ had gezegd. Toen Y. en ik nog regelmatig elkaars tijd verspilden keken we graag en vaak naar vrouwen.

Als ze heel erg mooi waren wilden we wel gratis met ze naar bed (niet dat dat ooit aangeboden werd overigens) en als ze lelijk waren dan werd er een bedrag op hun hoofd gezet waar we het wel voor zouden doen. Bijvoorbeeld een miljoen, als het geval in kwestie erg lelijk was, gele tanden ofzo. Gele tanden deden in principe al boven het miljoen, maar dat waren nog guldens destijds.
‘Een miljoen, minimaal’ riep ik dan bijvoorbeeld.
‘Aha, dus voor negenhonderdennegentig duizend gulden zou jij het niet doen met haar?’vroeg Y.
‘Nou ja, dat ook nog wel, maar geen cent minder en alleen als ik mijn ogen dicht mag houden’ was dan mijn antwoord weer.
Die discussies konden even duren, maar als resultaat had je dan ook een haarscherp beeld van elkaars rangschikking van vrouwelijk schoon. U begrijpt, dit speelt in een periode van ons leven waarin we veel tijd hadden en weinig geld. Y. en ik hebben het allebei niet slecht gedaan, ik vermoed dat hij inmiddels wat meer kwartjes heeft dan ik, maar hij prijsde zich toen al stelselmatig wat duurder in de markt. Heel veel tijd hebben we allang niet meer.

De vrouw van een miljoen in de file naast mij heeft ook geen tijd en met een ruim handgebaar laat ik haar voor. Ze voegt haastig in en zwaait dankbaar in het achteruitkijkspiegeltje. God, wat is ze lelijk, ik verander mijn mening naar twee miljoen. Ze lacht dankbaar, ik zie gele tanden. Ongewend als ze is om voorgelaten te worden geeft ze te weinig gas en haar auto slaat af. Ze giechelt nu zichtbaar, herstart haar auto en eindelijk is het spook uit zicht.

Wat ongehoord braaf van mij om zo’n mens voor te laten. Is mijn macho gedrag volledig verdwenen nu ik schrijver aan het worden ben? Het is maar goed dat Y. niet naast me zit.