Secundaire arbeidsvoorwaarden

Schrijver worden, waarom eigenlijk? Een vraag die vaker dan eens bij me opkomt, zeker in tijden van kredietcrisis.

'Het is zeker alle hens aan dek bij jullie?' vraagt iemand die het weten kan. Zijn retorische vraag beantwoord ik conform alle conventies.

'Jazeker' zeg ik 'het is hard aanpoten. Gelukkig hebben we trouwe klanten en een goede reputatie. Maar er zijn ook partijen in onze markt die het nu echt zwaar hebben'.

Het is wel min of meer de waarheid, maar diezelfde waarheid betekent ook dat de omzet van mijn MKB bedrijfje dit jaar zwaar onder druk staat en mijn boek wel een hele grote bestseller moet worden om die schade in te halen. En al dat geschrijf haalt de focus aardig weg van waar ik wel geld mee verdien. Al heb ik zeer sterke collega's die het bedrijf perfect managen, dit jaar verdien ik niet wat ik andere jaren verdiende. Jammer dan, één huis in Frankrijk is genoeg.

Financieel is het lastig te verklaren waarom ik zo veel energie in het schrijven stop. We moeten daarvoor naar de secundaire arbeidsvoorwaarden van het schrijverschap kijken, die zijn zoveel beter dan die van een zakenman. Ik doel hier niet op lease-auto's, pensioenpremie's of bonussen, nee, ik bedoel de arbeidsomstandigheden. Neem bijvoorbeeld vandaag. Ik zat op het terras in Collioure en mijn gedachten dwaalden af naar de kunstenaarsgemeenschap die hier woont, hoe het zou zijn als er een misdadiger incognito in hun midden zou vertoeven en dat de hoofdpersoon van mijn verhaal bij de groep zou moeten infiltreren om de misdadiger te ontmaskeren. Leuk gegeven, ik kan er van alles in kwijt en ik droom heerlijk weg. De zon op mijn hoofd, het geluid van de zee in mijn oren, de smaak van gamba's en witte wijn in mijn mond. Ik reken uit dat ik minstens een maand in Collioure moet blijven voor research.

Dan komt de ober en die legt beschaafd de rekening voor me neer. We zaten op het mooiste terras in de baai. Uiteraard kregen de kinderen een ijsje, het is vakantie. Ik staar een seconde of drie naar de rekening. Dan pak ik mijn PDA.

'Wat doe je?' vraagt A.

'Even de omzetforecast van het bedrijf bekijken. Misschien moet ik wel eerder terug' antwoord ik.