Huwelijkse zeden

De oervorm van elk boek is het dagboek. Ontstaan door de behoefte van mensen om hun gedachten in logische zinnen te ordenen, op te schrijven en na te lezen. De oervorm van het blog zo u wil. Elke schrijver heeft er een zeggen ze. (vraag nu niet wie 'ze' zijn). Een echt origineel dagboek is, van wie het ook is, per definitie intrigerend en inspirerend.

Deze week ontving ik een mail van neef Jan uit Spanje. Hij heeft na het overlijden van zijn moeder, mijn tante, op zolder een doos gevonden met daarin het dagboek dat mijn oma bijhield voor en tijdens haar huwelijksreis! Het begint op de ochtend dat ze uitgezwaaid werd door mijn betovergrootouders op de kade van Rotterdam, vervolgens het kerkelijk huwelijk in Jakarta (mijn Opa en Oma waren hieraan voorafgaand met de handschoen voor de wet getrouwd, want Oma woonde toen nog in Beek (Lb) en Opa in Indonesie) en het eindigt met, heel keurig, het kasboek dat ze bijhield. Ik lees erin en mijn geestdrift is gewekt. Voor iemand die op pagina 1 toegeeft dat ze het heel bijzonder vindt dat ze de kliffen van Dover kan zien weet mijn Oma lang te boeien. Het klapstuk komt helemaal aan het eind, onderaan het kasboek. Oma zaliger heeft daarin keurig bijgehouden wat alles heeft gekost, tot en met de uitgaven voor post, telegrammen enzovoort (Fl. 28,85). Wat enzovoort is weet ik niet want fax, e-mail of GSM hadden ze toen niet, mijn Oma heeft dat geheim met zich in het graf genomen. En helemaal onderaan het kasboek staat, geloof het of niet, u gelooft het want het plaatje ziet u boven, de handtekening van mijn grootvader met de aantekening 'accoord'.

'Accoord' het staat er echt. En gelukkig maar, stel het stond er niet. Of stel er stond 'niet accoord'. Wat dan? Ik zie mijn Oma voor me, smoorverliefd op de veranda van hun huis in Weltevree (Java) smeekend (zelf schrijft ze ook geregeld met dubbele ee) om een 'accoord' van mijn grootvader. Die bromt wat, hij vindt de uitgaven voor post en telegrammen buitensporig en wil duidelijkheid over dat enzovoort. Stel hij had dat akkoord niet gegeven, wat dan? Oma huiswaarts met de volgende boot? Zelf bijpassen met het spaargeld van haar familie? Ik heb geen idee, wel denk ik dat het huwelijk dan wat minder gelukkig geweest zou zijn. Misschien waren neef Jan en ik er dan wel niet geweest. En was het dagboek allang tot stof vergaan. Maar nee, het is een huwelijk geworden met drie kinderen, 11 kleinkinderen en laten we het houden op vele achterkleinkinderen en het dagboek is bewaard gebleven. En neef Jan heeft het gescand en rondgemaild.

Bedankt Jan voor je goede werk en bedankt Opa Jan voor uw welwillende, ruimhartige en het voor zijn tijd geemancipeerd ogende 'accoord' op de rekening. Names vele generaties Cobben na u.