Om schrijver te worden is het van belang om een opgeruimde en rustige werkplek te hebben. Opgeruimd lukt, daarvoor heb ik een wissel op mijn royalties genomen en Elizabeth uit Peru gecontracteerd. Elizabeth noem ik Elizabeth en zij noemt mij 'meneer'. Zij ruimt op, zuigt stof en neemt af en ik schrijf. Handig. Dan is er de rust, dat lukt ook al heel aardig. Mijn vrouw heb ik uit werken gestuurd en de school die hier direct om de hoek ligt was zo vriendelijk om mijn kinderen tussen half negen des ochtends en drie uur des namiddags op te vangen en brood te geven en ze ondertussen de beginselen van de schrijf- en rekenkunde bij te brengen. Aan een opgeruimd bureau en in een stil huis lees ik eerst heerlijk de krant, ik start mijn PC en open de tekstverwerker. Mijn hoofd wordt warm, de zinnen rollen eruit en een geweldige, prijswinnende scene ontvouwt zich.'J.!!' hoor ik buiten op harde toon. De buurman laat zijn hond uit. Ik noem de hond J., want stel u kent hem en dan klap ik toch even uit de school over de methode van uitlaten van de buurman. Hij is zakenman en heeft de hele dag een mobiel aan zijn oor. Als hij thuiswerkt en hij laat J. uit dan opent hij zijn voordeur, wacht een paar minuten, tijdens welke hij via zijn mobiel declarabel blijft en roept dan zijn hond weer binnen: 'J.!!!'.
Het effect op mijn creatieve brein is verpletterend. Mijn hele scene is weg, als een tafel met snippers weggewaaid door de tocht van een opengaande deur. Ik sluit mijn ogen en probeer het terug te krijgen, mislukt, al wat ik zie is de krant van vandaag. Hilversum stelt een BOA ambtenaar in, lees ik. Tegen hondenuitlaatwantoestanden. Langzaam zakt mijn bloeddruk en ik verheug me op een nieuw bordje in de straat. Over een jaar begint de BOA-er al, lees ik op de website van de Gooi- en Eemlander. Mijn manuscript zal nog even moeten blijven liggen. Over een jaar heb ik echt alle randvoorwaarden op orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten