Met je tijd meegaan

Het leven valt niet mee als je een mid-life crisis hebt. Trouwens mid-life, ik ben 44, verdubbel ik dat, dan wordt ik 88. Dat lijkt me met mijn gestel niet waarschijnlijk, ik noem het vanaf heden een two-third crisis.

Als eerste stap in mijn two-thirder moest ik uiting geven aan mijn creativiteit: schrijven. Vervolgens een nieuwe look: bijna kaal (zie foto's op deze site) en oh, ja de Porsche is nu besteld. Een rode met een sticker op de bumper waarop 'mijn andere auto is ook een Porsche' staat. Nu nog een vriendin, dus hierbij een oproep aan lekkere meiden (<30jr) die het leuk vinden om naast een kalende, dikkige man in een Porsche te zitten: mail me vandaag nog. Alle mails met een foto krijgen zeker antwoord.

Als laatste stap moet ik mijn kleding nog aanpassen. In mijn vrije tijd draag ik gewoonlijk een blauwe spijkerbroek, een t-shirt en als het koud is een vest. Dit draag ik al sinds de middelbare school. Sinds mijn vrouw met me meegaat als ik nieuwe kleren moet, zijn de broeken wat moderner van snit en de t-shirts hebben nu hippe bedrukkingen op de voorkant. Het is niet genoeg. Aan mijn kleding is te zien dat ik een ouwe lul ben, een man van gister, van vorig jaar of eigenlijk van de vorige eeuw. De jeugd lacht me uit, het is onbegrijpelijk. Ik heb toch een Porsche?

Afgelopen vrijdag haalde ik onze oudste van zijn eerste schoolfeest. Daar liepen een aantal bovenbouwers, met hun sigaretten in de mond deden ze hun brommers op slot. En toen zag ik het, mijn spijkerbroek is te hoog. Morgen ga ik naar de Kerkbrink in Hilversum (voor vijf euro ontfutselde ik één van hen het adres waar ze die hippe broeken scoren, voor geld is alles te koop) en vanaf overmorgen ziet u mij in onderstaande broek rondstappen! Wie wordt hier oud? Ik niet, Ha!!