Vandaag in de spotlights: Mario Been

Het leven van een zakenman valt niet mee. Om een goed gesprek met een klant te voeren moet je verstand van voetbal hebben. Ik ken iemand en die was het daar niet mee eens. Hij zei, 'als ik met een klant wil praten dan doe ik dat gewoon. Praatje pot over voetbal om het ijs te breken, daar geloof ik niet in. ' Het liep slecht met hem af. Hij is pas voor de derde keer failliet verklaard en zwerft nu door de straten van een provinciestadje in het Noorden. Uit cafe's jat hij bierviltjes en daar schrijft hij krabbeltjes op. Ik vond er ooit een in een prullenbak. Er stond: Mooiste clublied: 'onze club gaat nooit verloren' van Espee A-er Teejaa, oftewel Sparta. Zo probeert hij zijn kennis in te halen. Te laat vrees ik.

Ik zit dus noodgedwongen elke zondagavond met mijn zoon (zie vorige blog, hij wil zakenman worden, ik moet hem er dus wel bij betrekken) op de bank naar Studio Sport te kijken. Dat doe ik al sinds de brugklas, had ik het niet gedaan was ik nu ambtenaar tweede klasse bij de Kamer van Koophandel geweest ofzo.

Afgelopen zondag hield ik dus mijn vakliteratuur weer eens bij en ik zag een interview met Mario Been. Hij zei dat voetballers die voor de poen naar Feyenoord komen beter naar een andere club kunnen uitzien. Koude rillingen, echt waar. Lees maar na. Mario's wieg stond in de schaduw van de Rotterdamse Kuip, dat maakt het extra heroisch.

Na het vertrek van alle sponsors in deze crisistijden heeft Mario een nieuw wapen gevonden in de harde concurrentiestrijd om voetbaltalent: Clubliefde. Briljant! Hoe kom je erop? Als PSV en AJAX bij willen blijven moeten ze met slimme listen komen of hun budgetten ruim naar boven bijstellen. Die dekselse Been, Feyenoord zou volgend jaar wel eens kampioen kunnen worden. Morgen moet ik naar een klant in de haven van Rotjeknor, ik zal hem van harte feliciteren met zijn geniale trainer.