Je maakt wat mee

K. onze halfinwonende buurjongen komt met veel bombarie binnen. Hij komt altijd met veel bombarie binnen en dat is heel prettig. We hebben ook een buurmeisje en die sluipt naar binnen, dat is pas vervelend. Laatst was ik met een klant aan het bellen, onze eigen kinderen waren weg en ik wilde de man net uitleggen waarom ik belachelijke bedragen vraag voor dingen die anderen als vriendendienst verrichten. Dat is namenljk omdat ik in een huis woon waar je een eigen werkkamer in moet hebben om je klant te vertellen dat je belachelijke bedragen vraagt voor wat feitelijk een vriendendienst is. Best een lastig verhaal dus, koppie erbij houden en ik was blij dat ik rustig zat, staat dat kind opeens in mijn werkkamer.

Nee, dan K., die kun je niet missen en dat doen we dus nooit. J. zijn vriend en mijn zoon schreeuwt hard over het doelpunt dat hij deze morgen gemaakt heeft en dat hij nu topscorer van zijn team is (ze verloren overigens met 6-1 ...).
'heb jij nog gevoetbald vandaag?' vraag ik aan K. en hij wordt stil.
'Hij heeft met vijf nul verloren pap' gilt J. 'Van een meisjesteam nog wel!'. Fijngevoeligheid is op die leeftijd te veel gevraagd. K's stilzwijgen is pijnlijk, maar dan begint hij te lachen.

'Weet je wat er gebeurde?' zegt hij 'Toen we de vijfde goal tegenkregen riep onze coach: 'Kom op jongens, voetballen! Jullie zijn toch geen meisjes!' En toen werden al die meiden van de tegenstander hartstikke boos op hem. K. lacht en iedereen in ons huis lacht mee. Ben ik de enige die zich er over verbaast dat een coach van een voetbalteam als aanwijzing roept: voetballen! Wat dacht ie dan dat ze aan het doen waren?

Je maakt wat mee op zo'n zaterdag.