woensdag 2 september 2009

Het grand Gala voetballer van het jaar

Marco van Basten, Bert van Marwijk en Edwin van der Sar delen een tafeltje en een leger voetballertjes in strakke smokings begeleiden hun diep gedecolleteerde, zwaar opgemaakte tafeldames naar hun tafels. Ik zit wat achteraf met wat andere dikke mannen. Wat Marco, Bert en Edje bespreken kan ik niet horen, maar gelukkig stinkt het in ons deel wat minder naar parfum.
'Ha, Michiel' zegt de zakenman naast me. 'Hoe gaat het in de bisnis?'

Hij weet het antwoord al, namenlijk matig. Routineus vertel ik hem dat we het gezien de markt nog zo slecht niet doen, we gelukkig trouwe klanten hebben en onze verwachting is dat de markt weer snel aantrekt. Ook bij hem hetzelfde verhaal. We kijken niet echt vrolijk, dat is ook moeilijk als je het goede nieuws uit je tenen moet halen. Gelukkig worden we verrast door een amuse van aspergetaart, gevolgd door een gerecht getiteld 'de zoute zee' zijnde vijf verschillende vissoorten op een bord. Dan stappen we over naar het hoofdgerecht. Mijn buurman is vinoloog, of hij denkt dat hij het is en gaat dusdanig lang met de sommelier in gesprek dat de rest van de tafel hem ongeduldig aankijkt. En dan het hoofdgerecht, maar we worden onderbroken door cabaretier Najib Amhali. Hij kijkt op zijn horloge en richt zich tot de tafel van Mounir El Hamdaoui - terecht uitgeroepen tot beste voetballer van het jaar 2009 -die met vrouw, moeder, broers e.a. aan een tafel zit.

'Hé Mounir' roept Nadil 'Jullie mogen eten hoor, het is wel ramadan, maar de zon is onder'

Aan onze tafel wordt gelachen, aan de voetbaltafels blijft het stil. Najib is onnavolgbaar en we lachen de tranen in de ogen, het voetbalvolk klapt beleefd en wordt pas wakker als Danny de Munck opkomt en 'Verdomd alleen' inzet. De aanstekers gaan de lucht in.

Ik sta bij de koffie rustig te VIP-spotten (Wesley en Yolanthe hadden zich helaas afgemeld, maar tout voetballend Nederland was er) als de zakenman zich weer meldt.
'Wat denk je, is het herstel duurzaam?' vraagt hij en routineus draai ik mijn antwoord. Zou Najib net zo routineus zijn moslimhumor afdraaien? Ik vraag het me af.

Zakenman. Liever was ik cabaretier. Of bondscoach. Of voetballer. Of voetbalvrouw. Of hoekvlag. Of Danny de Munck. Of de moeder van Yolanthe. Of zo.

2 opmerkingen: