Kerst.

Ik ga naar Amsterdam voor de kerst, tijd van bezinning. Tijd waarin je je realiseert dat er mensen zijn die het slechter hebben. Die arm zijn, of eenzaam, of allebei. Die geen dak boven hun hoofd hebben. Onder een mooie brug ga ik op mijn uitgevouwen kartonnen doos liggen. Hoe kom ik anders te weten hoe het is om dakloos te zijn? Hoe kan ik me invoelen in de psyche van een dakloze vanuit mijn warme studeerkamer? Ik heb geen keuze, ik moet dit doen.

Het wordt koud en de straten worden stil. Onder de brug liggen drie daklozen. Ik maak een praatje met de man naast me. Nochtans (mooi woord he?) komt hij me voor een dakloze nog fris over. Over zijn verhaal wil hij weinig kwijt. Dan gaat zijn mobiel af en alsof het een gewoonte is neemt hij op met 'Hendrik Van den Bossche, goedenavond, wat kan ik voor u doen?'

Hendrik blijkt bankier te zijn geweest.
'Vlak nadat Lehman Brothers omviel zou de deal van mijn leven gevallen zijn' zei hij. 'Ik regelde de financiering van de verkoop van een grote multinational aan een Amerikaanse private equity partij. Ik had de prijs al een paar keer opgeschroefd, gek werden ze ervan die Yanks. Maar ik was te inhalig, in plaats van winst nemen ging ik door tot het te laat was. De hele flikkerse boel donderde in elkaar.'
'Maar dan ga je toch niet meteen onder een brug slapen?' vroeg ik. Ik vermoedde dat hij niet het hele verhaal vertelde. Drank? Drugs? Vrouwen?
'Nee' zei hij. 'Om zaken weer in perspectief te zien, slaap ik deze kerstavond onder een brug. Maar ik heb een hernia, dus morgen ben ik weer thuis'.
'Aha' zei ik. 'Ik ben eigenlijk headhunter, maar het is rustig in de handel. Ik schrijf ook een beetje en onder een brug slapen leek me wel een inspiratiemomentje'

Nu begonnen de twee anderen zich ermee te bemoeien. Eentje was makelaar en de ander neurochirurg.
'Is het niet heel slecht voor je gezondheid wat wij nu doen?' vroeg ik aan de laatste.
'Dat is eigenlijk mijn specialisme niet, maar ik zou zelf wel een borrel kunnen gebruiken' antwoordde hij.

Met zijn vieren liepen we naar café-restaurant 'In den vollen fazant' dat naast de brug gevestigd was. Eerst wilden ze ons niet toelaten vanwege onze vieze kleren, maar we wapperden wat met creditcards (Hendrik had een Amex gold card) en het werd een hele gezellige kerstavond.