Duzend gulle

Ik reed dit weekend in Utrecht en dacht even dat ik onze oude schilder zag. Nou ja, schilder, eigenlijk zat hij op de straatveegmachine in Utrecht. Zelf zei hij 'Utreg', maar hij bedoelde Utrecht. Hij had niet alleen een Utrechts accent, hij had ook een spraakgebrek. Hij praatte nogal binnensmonds en daar kwam nog bij dat hij Tewi heette. Beetje aparte naam, althans ik had er nog nooit van gehoord en bijna had ik er echt helemaal nooit van gehoord, want pas nadat hij zijn naam vier keer had genoemd begreep ik het pas. Eerst dacht ik dat hij 'Twie' heette, maar nadat ik hem had gevraagd  hoe je dat schreef wist ik beter. Of hij was analfabeet en heette eigenlijk heel anders, dat was zeker niet onmogelijk.

Tewie had al vier weken schilderend door ons nieuwe huis gelopen.  Vooraf hadden we hem een strakke prijs gevraagd en gekregen. Gevolg daarvan was dat hij wekenlang klagend door ons huis was gelopen, zuchtend en steunend over de veel te lage prijs die hij had afgegeven. Het deed ons pijn, Tewie had toch ook een gezin, moest helemaal met de brommer uit Maarssenbroek komen en elk vrij uurtje dat hij bij zijn kinderen kon zijn, zat hij bij ons op zijn knieen te lakken en te sauzen. Vooral A. mijn vrouw, die wat gevoeliger is dan ik, had er echt last van. 'ik vind het zo rot voor hem' zei ze elke keer nadat hij 's-avonds in de vrieskou op zijn brommertje naar zijn eigen huisje vertrok.

Het was kerst en ik vroeg hem of hij interesse had om ook de zolder te schilderen. Zo kon hij wat van zijn verlies goed maken.
'Tewi' zei ik, nadat hij eindelijk de laatste kwast had opgeborgen 'zou je zin hebben om in het nieuwe jaar ook de zolder te doen? Het is wel veel werk hoor, dus reken het goed uit'
'Dznd' zei Tewi.
'Wat bedoel je?' zei ik.
'Duzend gulle' zei Tewi.
'Nee Tewi' zei ik. 'Dat kan niet'.
Het moest veel meer zijn. De zolder bestond uit kurkdroog hout en betonnen muren waar het stof van zestig jaar op zat.
'Tewi, dat moet je heel anders doen. Ga naar zolder, meet op hoeveel vierkante meter muur en hoeveel meter hout het is. Reken uit hoeveel verf erop moet, reken uit hoeveel uren het je kost en zet er dan nog een leuk winstje voor jezelf op.' Bij het woordt winstje had ik hem een knipoog gegeven.
Tewi keek me een halve seconde aan. Er zat een stukje opgedroogd slijm in zijn mondhoek.
'Ok, aghonderd gulle' zei hij.