De goedheiligman

Wij liegen niet tegen onze kinderen. Dat vinden we pedagogisch niet ok en die mening baseren wij op de boekjes van Daphne Deckers en op het vegeelde exemplaar van Dr. Spock. Wij stellen daarentegen goede vragen aan onze kinderen, om hun nieuwsgiergheid aan te wakkeren en hun tot zelfstandig denkende volwassenen op te voeden. Zijn ze straks eenmaal zo ver, dan moeten ze het zelf verder maar uitzoeken, maar zo ver is het nog niet. Eerst vieren we Sinterklaas. Onze jongste is acht en is een van de laatste van haar leeftijdgenoten die nog 'gelooft'. Praktisch gezien erg lastig, maar mijn gevoel zegt dat het niet verstandig is om haar te vertellen dat papa en mama, meestal overigens mama, de kado'tjes koopt en dat de Sint een man met een baard is. Ik probeer de verstandige manier.
'Hij moet wel erg veel kado'tjes op één avond afleveren he?' vraag ik.
'Ja, maar hij heeft ook veel hulpsinten'.
'Hoe past zwarte Piet eigenlijk door de schoorsteen? En hoe zit dat als je geen open haard hebt, zoals sommige mensen die niet in het Gooi wonen?'
'Pap, Sinterklaas heeft een loper voor alle sloten'
'En dat paard, zou dat niet van het dak afvallen?'
'Pap, het is een superpaard, hij heet Amerigo en kan alles'

Tegen deze redenaties kan ik niet op, onze jongste gelooft als een ouderling die op zijn sterfbed ligt. Er zit niets anders op, ik sta op van mijn luie stoel bij de brandende (!) open haard, haal drie zware zakken van zolder en stap de ellendige regen in. Net als ik op de deurbel wil drukken stap ik ik op een kinderfiets en val tegen de voordeur aan. Onze jongste rent naar me toe.
'Pap' gilt ze 'heb je de Sint gezien? Moet je kijken, al die kadeautjes, maar wat is er met je broek?'. Ze wijst op de scheur en het vuil.

'Ik zag zwarte piet, ik dacht dat het een inbreker was en heb hem achterna gezeten. Maar de Sint kwam eraan en die sloeg me zo met die klotenstaf voor me bakkes, die kutheilige!'