Indianenverhalen

'Er was hier eens een man en die wilde de geesten van de voorvaderen om werk vragen' - aan het woord is Yashan, officieuze indiaan van de Lakota stam, die op een gekraakt weiland woont. Ik vind een gekraakt weiland niet echt, als je iets kraakt dan moet het ook echt kraken en niet zompen of soppen. Ik was nog nooit in een gekraakt weiland en vraag me af of er ook anti-kraak weilanden zijn. Ik denk van niet. We zitten in een van dekens en takken gemaakte hut. In open vuur verwarmde basaltstenen verhitten ons tot het zweet in een stroompje in onze bilnaden loopt. Heerlijk.

'Die man was al een tijd werkloos. Hij had een bijscholingscursus gedaan, maar nog geen werk. Hij solliciteerde zich rot, nog geen werk. Zijn spaarcentjes raakten op en hij had een gezin en kwam naar de zweethut. Hij vroeg de geesten van de voorvaderen om 'werk'. Toen hij na de ceremonie thuiskwam bleek de waterleiding in zijn huis gesprongen. Hij belde me op en zei dat hij voorlopig genoeg werk had om de schade te herstellen. Wees dus concreet en specifiek in je wensen'

Goed advies van Yashan, die ooit geboren zal zijn als Willem of Jan. Tien jaar geleden deden we met dezelfde groep eenzelfde ceremonie, destijds begeleid door ene Arend, die later gewoon Arie bleek te heten. Het is een goed gezelschap, wat dikker dan destijds, en wat wijzer. Ondanks het advies van Yashan worden onze 'gebeden' steeds wat vager, maar ook persoonlijker. Er is genoeg om bij stil te staan, maar niet in dit blog.

Ik wil vragen of het Nederlands Elftal dzez zomer het WK mag winnen, dat is lekker concreet en specifiek, maar het past niet bij de sfeer van de avond, die pas diep in de nacht na goede gesprekken en veel bier eindigde. Het niveau van de gesprekken daalde, de stemming daarentegen niet. Dat zal nooit veranderen, ik denk ook over tien jaar niet. Mannen bedankt. How!