Ook de man voor mij wordt geholpen. Zijn boodschappen bestaan uit drie danone-puddinkjes, een doosje lange vingers en een doosje kersenbonbons. Wat een feestmaal. Praten kan deze man niet, hij roggelt wat en wat kijkt die kassajuffrouw vriendelijk. Het duurt nu wel erg lang. Hij probeert zijn geld te tellen, maar zijn vingers beven zo heftig dat hij zijn geld niet uit zijn portemonnee krijgt. De kassajuffrouw ziet een biljet van twintig euro zitten en wijst het voorzichtig aan. De hint wordt niet begrepen. Ik sta dan al tien minuten met mijn fles limo in de rij. Ik erger mij niet, sterker nog, dit is het Franse leven, hier kwam ik voor.
Dan stapt een man achter mij de rij uit. 'Allez, merde, vitesse' roept hij de opa in zijn oor. Hij trekt de twintig euro uit de portemonnee en werkt het oudje efficient en snel de winkel uit. 'Excusez' zegt hij tegen mij, legt geld voor zijn paar boodschappen op de balie en beent de winkel uit.
Nadat ik de woorden opa, rij en kersenbonbons in google invoerde verscheen bovenstaand plaatje als eerste link. Wie mij uit kan leggen waarom wint een danone puddinkje.
GRATIS TIP:
BeantwoordenVerwijderenEn dan kijkt iedereen in de winkel elkaar aan en zegt met een minzaam lachje op de lippen: "Ah, les gens de grandes villes...". En dan doe je daaraan mee, want JIJ bent "d'ici".