De lezers van dit blog kennen mij als aspirant schrijver en weten misschien helemaal niet dat ik ook een dagelijkse nering aanhoud als headhunter. Het zijn droge tijden, gelukkig werkt mijn vrouw ook en hebben we wat gespaard.
Ik hou die job voorlopig even aan, ik mag daar namenlijk ook wel eens wat schrijven: offertes, zakelijke correspondentie maar vooral een maandelijkse nieuwsbrief en een column op HR Base van VNU, uitgevers van Intermediair en PW Magazine. In dat blad komt een interview met mij en geen interview zonder foto, dus een echte fotograve op bezoek, genaamd Anna.
Business meets Art, een droom komt uit, een echte fotograve! Ze ziet er niet uit zoals de sollicitanten die hier dagelijks komen, kan ook niet, ze is kunstenares. Ik lach haar vriendelijk toe en stel wat vragen, artiesten onder elkaar.
'Werk je analoog of digitaal?' is mijn eerste vraag. Ik heb wel eens begrepen dat de echte puristen onder de fotograven zweren bij analoog. Ik hoop op een romantisch verhaal over de esthetiek van waarachtige beelden die opgloeien in chemicalien en dat er niets boven ...'
'Digitaal natuurlijk', zegt ze. 'De deadline is over een uur'
Dan gaan we over tot poseren. Op vakantie maak ik gewoon een heleboel foto's, bekijk ze op het display en wat leuk is bewaar ik. Benieuwd hoe deze romantische geest te werk gaat.
'Ontspan' zegt ze terwijl ze twintig foto's per seconde maakt.
Een minuut later is ze klaar. Op het display bekijkt ze het resultaat en ze laat er me eentje zien.
'Deze dan maar doen?' vraagt ze alsof ze een verkoopster in een boetiek is.
'Ja, prima, denk ik, moet de redactie dat niet zeggen?'
Ze geeft geen antwoord, drukt me een visitekaartje in de hand en legt uit dat het portretrecht bij de redactie van PW zit, dat ik de foto voor privé mag gebruiken, maar bij publicatie haar moet bellen.
'De Algemene Voorwaarden staan op mijn website' voegt ze er aan toe, 'goedemiddag'.
's-avonds lees ik in Verlovingstijd van Maarten 't Hart: schrijven, tekenen en fotograferen kan iedereen, muziek componeren, dat is pas een vak. Weer een illusie armer, er blijft weinig over zo.
Lieve bro,
BeantwoordenVerwijderenhet stoort mij al enige tijd, dus ik ga er toch maar eens wat van zeggen: het is namelijk en niet namenlijk.
En nou ik toch bezig ben: een vrouwelijke fotograaf is ofwel een fotografe of een fotogravin. Tot slot had je wel even kunnen zeggen dat je Verlovingstijd gebietst had (grapje, zou jouw J zeggen).
XX Sis
Moet je die foto rechts nu niet vervangen? Je haar is namentlijk gekrompen.
BeantwoordenVerwijderenVervang allebei de foto's maar. Kan ze ook koken, die fotografe van je?
BeantwoordenVerwijderen@Birgit: mijn blog kent geen spellingchecker, blijf mij volgen en me helpen, ik waardeer het bijzonder.
BeantwoordenVerwijderen@Margriet: ga ik doen, Ik laat de foto's nog heel even naast elkaar bestaan voor de vergelijking.
@anoniem: Zoals je kunt lezen heb ik ultrakort met haar gesproken. Ik zou het alsnog kunnen vragen. Heb je honger dan?
Oh ja, Birgit, over Verlovingstijd. Dan had ik ook moeten zeggen dat jij je kado'tjes uitleent. Ik wilde je niet in verlegenheid brengen, vandaar.
BeantwoordenVerwijderenChiel, als je je stukje tikt, zie je dat onder bepaalde woorden, ik denk bij jou onder bijna alle woorden, een rood lijntje komt. Dat zijn de woorden waarvan Google denkt dat jij ze verkeerd hebt gespeld. Iets anders: waarom lach jij op die foto? Schrijvers mogen niet lachen.
BeantwoordenVerwijderenIk moest expres lachen van haar. Ze wist denk ik niet dat ik ook schrijver ben (rood streepje hieronder) / probeer te worden, want dan had ze die vergissing niet gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenZe fotografeert ook voor boekomslagen, who knows we will meet again.
Sorry, maar fotografe en namelijk hoor je gewoon te weten. Daar heb je geen spellingscontrole voor nodig. Net als "'s Avonds" aan het begin van een zin.
BeantwoordenVerwijderenAnoniem, excuses zijn hier niet nodig, bedankt anyway!
BeantwoordenVerwijderenAnoniem, excuses zijn niet nodig, maar bedankt voor de tips.
BeantwoordenVerwijderen