Lieve Charlotte, (schrijf ik het zo goed? waarom niet een digitaal geboortekaartje direct rondgemailt?) welkom op aarde en ik hoop dat je aan alle verwachtingen van je ouders zult voldoen en meer. En als je ze zat bent, er woont een Oom om de hoek, kom gerust eens langs, zodra je zindelijk bent en doorslaapt.
Lieve Charlotte, ik denk nog wel eens aan Laurenty. Mijn over, over, over (en dan nog negen keer) grootvader moest om welke administratieve reden dan ook een achternaam doorgeven aan een of andere instantie. Tot die tijd was dat niet nodig geweest, misschien hoefde het niet van het gezag? Zou hij geweten hebben dat er inmiddels een heuse clan over Nederland en zelfs enkele buitenlanden uitgezworven is? Zou hij weet hebben van het loodgietersbedrijf, de arbeidsbemiddelaar, de camping in Frankrijk en de soapster die allen de naam dragen die hij ooit verzonnen heeft? Zou hij trots zijn?
Nee Charlotte, hij heeft geen idee, hij is allang niet meer op aarde. En jij weet er ook niks van, je slaapt. Houen zo, zo interessant is al die informatie niet. Dus maak je niet druk, dat doen al die anderen al.
Charlotte, ik kom snel naar je kijken, je moeder is knapper dan je vader, en slimmer ook, dus dat zit alvast goed, meisjes erven alle goede genen van hun moeder, de slechte komen van hun vaders, kijk maar naar je nichtjes. Beschuit met muisjes, lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten