Wedstrijdje?

In het leven van amateurschijvers, voorlopig zal ik mezelf in het leger der amateurschrijvers indelen, tellen schrijfwedstrijden. Daarvan zijn er een flink aantal, klik hier maar eens. Ze tellen ook voor uitgevers, die uit het leger der amateurschrijvers artistiek talent proberen te recruteren. Lui als deze uitgevers zijn letten ze op de prijswinnaars. Ik neem aan dat uitgevers lui zijn, ze doen er een half jaar of langer over om een manuscript te beoordelen om vervolgens tot de conclusie te komen dat ze 'het graag nog even in portefeuille houden'. Dat ze nog geld verdienen is een wonder, hoewel, ze hoeven maar op de schrijfwedstrijden te letten en het talent dient zich op een presenteerblaadje aan. De jury's van de schrijfwedstrijden nemen de uitgevers het werk uit handen.

Afgelopen jaar deed ik mee aan een aantal wedstrijden. Ik was winnaar van 1000 woorden van de VPRO, medewinnaar - tot mijn grote verassing - van een verhalenwedstrijd over misdaad van uitgeverij Pamac, maar veel vaker verliezer. Als ik dan de winnende verhalen las vond ik zonder uitzondering mijn verhaal beter. Dat vinden alle amateurschrijvers, daar schrijven ze zelfs fora over vol. Mijn conclusie is dat de uitslag van een schrijfwedstrijd meer over de jury dan over het ingezonden werk zegt. Deste erger vind ik het dat mijn verhaal 'een weekend in Sevilla' geen laureaat van 'kulturele kring ambrozijn' te Ieper (B) heeft gekregen. De jury bestond uit Vlaamse uitgevers. Oei, dat doet pijn.

Als je 'een weekend in Sevilla' gratis wil ontvangen stuur dan een mailtje naar michielcobben at gmail punt com (excuses voor de fonetische omschrijving, mijn broer de spammer adviseert om e-mail adressen zo weer te geven). Het is een spannend politiek liefdesdrama dat zich in koninklijke kringen afspeelt. Inclusief verassende ontknoping. Ik publiceer het niet op deze website omdat gepubliceerde verhalen niet ingestuurd mogen worden voor schrijfwedstrijden en ik dit verhaal graag eens in de rebound gooi.