Te laat, dat wordt bloeden!

Vroeger, lang geleden, toen V. en ik nog knikkerden langs het schoolplein in plaats van onze hoofden leeg te schrijven, toen de PvdA nog gewoon links was en de VVD rechts, toen de mevrouw van de Boerenleenbank met een vulpen in januari je nieuwe saldo in je spaarbankboekje opschreef en je zelf nog moest schrijven met een kroontjespen, toen had je nog bibliotheekkaarten. Als je een boek leende van de bibliotheek kreeg je een stempeltje op je kaart en als je dan je boek te laat terugbracht (ik bracht al mijn boeken te laat terug) dan kreeg je een boete.

Er is sinds die tijd veel veranderd. Maar de boete voor het te laat terugbrengen van biebboeken is gebleven, al krijgen de kinderen tegenwoordig een SMS als het boek bijna te laat is. Niet dat het helpt overigens. Ik heb gisteren lang over die boete nagedacht. Ik ben tot de conclusie gekomen dat de Nederlandse bibliotheken commercieler zijn dan de ECI, Boek en Plaat en Bol.com bij elkaar. Ga maar na: een boek betalen en ook nog terug moeten brengen en dat al zo lang als we ons kunnen herrineren.

Waarom kom ik op deze gedachte? Omdat ik gisteren een GRATIS verhaal aanbood op mijn website. Een mooi verhaal. Politiek, koningshuis, romantiek en een verassend plot, het zat er allemaal in. En wat denkt u? Hoeveel mensen schreven in (nogmaals, het was gratis...)? Inderdaad. Nul. Terwijl de bezoekerteller van mijn weblog toch het dozijn aantikte. Dus doe ik het anders. Vanaf vandaag is het verhaal 'Een weekend in Sevilla' uitsluitend te lezen na overmaking van vijf euro (in een envelopje opsturen mag ook) op rekening P. 347609 t.n.v. het Centraal Justitieel Incasso Bureau te Leeuwarden, onder vermelding van 'vooruitbetaling boetes Michiel Cobben'. Hierbij de eerste regels van het verhaal om je alvast lekker te maken. Bestellen dus, die vijf euro is een koopje:

Een weekend in Sevilla

Op het Plaza de Espana in Sevilla liep prins Emmanuel van België. Hij had een stevige kater en overwoog om een van de vele barretjes binnen te lopen en met een of twee biertjes van zijn favoriete merk San Miguel de nadorst te bestrijden. Hij verdreef die gedachte en besloot een paar uur te gaan slapen in het hotel voor hij zich bij de rest van zijn familie zou voegen. Hij had zijn vader beloofd dit weekend zijn best te doen en hij wilde zich aan die belofte houden. Dat zou geen geringe opgave worden, het keurslijf van de Koninklijke familie viel hem zwaarder dan zijn twee zussen en zijn broer Gabriel..... '