Pleindienst.

Kort geleden ben ik een trainingsbureau gestart. Als je klaar bent met wat je doet, dan ga je het uitleggen aan anderen, dat is grofweg het idee. Al te veel pedagogische ervaring heb ik niet, maar daar maak ik me niet zo heel veel zorgen over. De trainees moeten het werk zelf doen, ik stel slechts open doordenkvragen en verzin oefeningen. Ook de feedback moeten de trainees aan elkaar geven. Zo houd ik het een beetje eenvoudig. Ook wil ik het niet te druk krijgen en dus heb ik besloten hoge tarieven te rekenen. Het bedrijfsleven is gemakkelijk als je maar lef hebt en het een beetje chic weet te brengen.

Mijn allereerste oefening in pedagogisch handelen vond vandaag plaats. Pleindienst. Terwijl de leraren en leraressen van de school lunchten lette ik met een andere moeder (dit is geen verschrijving) op de overblijvende leerlingen op het schoolplein. Think Big, Start Small. De andere moeder is getrouwd met een topman van een gerennomeerde firma. In een interview met het NRC zei haar man ooit dat hij nooit de carriere van zijn vrouw in de weg zou staan en dat opvoeden een gedeelde verantwoordelijkheid is. Die quote heeft ze uitvergroot op de koelkast geplakt en is een bron van veel vermaak van al het bezoek dat hun vrijstaande villa aan de Loosdrechtse Plassen bezoekt.

Ondertussen houden we erg goed orde. Het doet me denken aan mijn oude leraar geschiedenis die door een enkel tikje met zijn krijtje tegen het schoolbord een hele klas stil kreeg. Wij hebben zelfs geen krijtje nodig.
'Het was een rustige wacht' vertellen we als de leraren zijn uitgegeten en het schoolplein oplopen.
'Klopt, drie van de vier schoolklassen zijn op schoolreisje' zegt het hoofd van de school.
Aha. Vandaar dus.