Ga je fietsen omdat je een onnavolgbaar denker bent, of is het andersom: kun je zo origineel denken omdat je fietst? Ik denk het laatste. Fietsen is niet weggelegd voor middelmatige denkers. Of je bent oerstom en kunt niet uit je woorden komen, zoals de meerderheid van het peloton, of je grootsheid kan het aan om urenlang te malen. Want dat doe je op de fiets, malen. Je geest zet zich vast op een gedachte en dan ga je malen. De eerste kilometers gaat nog wel, maar ben je een keer in de 'flow' dan dient zich vanzelf de muur aan, de muur van de confrontatie, de limiet van je eigen kennis over het bemaalde onderwerp. De oerstommen wuiven deze confrontatie weg, de grote geesten komen tot nieuwe inzichten. De middelmatigen stappen gefrustreerd van hun fiets. Er is een geval bekend van een boekhouder uit Hoogland, een middelmatige geest, die halverwege de Amersfoortse berg (55 m boven NAP) afstapte en nog drie dagen raaskallend aan iedereen vroeg waarom Dolfijnen zulke leuke beesten zijn, terwijl ze geen koffie drinken. Zijn fiets bood hij aan op marktplaats.
Vandaag deed ik al malend een grote ontdekking. Tijdens mijn standaardlusje Hilversum-Austerlitz (60 km) bedacht ik me dat de heenweg een doel heeft namenlijk de pyramide van Austerlitz, maar dat de terugweg ook een doel heeft, namelijk weer thuis komen. Wat dit betekent voor de moderne filosofie is duidelijk, alles heeft een doel, slechts het einddoel is onduidelijk. Het klonk vrij logisch in mijn hoofd toen ik op de fiets aan het malen was. Nu nog even opschrijven en op naar Zweden voor de Nobelprijs. Hoera voor alle fietsers!
Vaste volgers, excuses. de blog is per abuis te laat gepubliceerd.
Of vrij naar de Paasgedachte: de Here heeft ons nooit een rustige reis beloofd, maar wel een behouden aankomst.
BeantwoordenVerwijderenAldus chirurg X uit een katholiek ziekenhuis, die om het weergaloze bloedverlies tijdens zijn wat rommelig uitgevoerde operaties bekend stond.