Niets is wat het lijkt

Een dikke kont is gezond

Zaterdagavond. Gezellig. Sateetjes. Wijntjes. Dessert. Meer van die dingen. Het leek een rustige, ontspannen avond. Leek, want niets is wat het lijkt.

De vrouwen waren aan elkaar aan het uitleggen hoe onmogelijk het eigenlijk is om met een man samen te leven. De mannen gaven ze daar gelijk in, wat de discussie er niet eenvoudiger op maakte. Mij werd door de gastvrouw gevraagd of ik nog ‘iets lekkers’ bij de koffie wilde. Het leek een eenvoudige vraag, maar niets leek wat het was. Ik had recent gelezen dat overgewicht schadelijk kan zijn voor je carrière en aangezien ik toe ben aan een stevige carrière-impuls stond het nadat ik me dit bericht herinnerde één-nul voor de nee-stemmers in mijn hoofd: het digestief zou afgewezen moeten worden. Anderzijds is ontspanning aantoonbaar goed voor een mens en alcohol helpt je te ontspannen. Eén-Eén, dus haal de kurk maar vast van de fles. En dikke billen zijn gezond, volgens de Universiteit van Oxford zelfs, bepaald niet de minsten. Twéé-één voor de borrel. Ik begon voorzichtig mijn antwoord te formuleren.
‘uhhh…’
Plots bedenk ik me dat in de formule voor maximale VO2-opname je gewicht een belangrijke factor is. Het buitenfietsseizoen was dichterbij dan ik dacht en de fysiotherapeut van mijn fietsclub gaat iedereen dan aan een test onderwerpen.
‘uuhhh, misschien’ antwoord ik en de gastvrouw pauzeerde met het afdraaien van de dop van een fles Grand Marnier.

‘Zie je nou wel’ zei A. tegen de rest van de dames aan tafel.
‘Meid, rot voor je, maar weet je wat die van mij doet?’ antwoordde haar buurvrouw en het gesprek werd voortgezet.
Ik heb nog een half uur naar de fles gekeken en toen ik eindelijk besloten had dat ik er toch wel eentje wilde drinken was de fles op. Ik geef wel toe dat het inderdaad onmogelijk is met mij samen te leven. Mijn zakelijke eisen zal ik bij een eventuele echtscheiding laag inzetten.