Mijn afluisterapparaat

heb ik in de nok van de St Servais opgehangen, zodat ik vanaf heden alles kan horen wat er beneden gezegd wordt. Door de uitstekende akoestiek kan ik zelfs de gesprekken volgen die bij de begraven botten van de heilige zelf worden gevoerd, hoewel die enkele meters onder de kerkvloer liggen.

Afgelopen zaterdag, 09.31 uur ving ik het volgende op:

'Meneer Pastoor, kan ik u even spreken' sprak een meisjesstem. Het gesprek was eigenlijk in het Limburgs, maar ik vertaal het, dan is het voor iedereen beter te volgen.
'Wat kan ik voor je doen meisje?'  vroeg een mannenstem, blijkbaar de pastoor.
'Ik wil graag iets opbiechten' zei het meisje.
'Kom maar mee naar de doopkapel' zei de pastoor.

In de doopkapel vertelde ze een lang, onsamenhangend verhaal over kantoor, er was niemand, het was een rijk bedrijf, iedereen deed het en het kostte maar weinig.
'Ter zake kind' zei de pastoor.
'Ik heb een pak kopieerpapier meegenomen van mijn werk, zonder toestemming' zei het meisje met een snik in haar stem.
'Verder niks?' vroeg de pastoor.
'Nee, verder niks' zei het meisje.
'Knoop je bloesje maar eens open en til je rokje op' zei de pastoor.
'Moet het?' vroeg het meisje. 'Vorige maand ook al, het is nu zo koud. Mag ik het niet gewoon met mijn hand doen? Het was maar een pak kopieerpapier. Komende maand zal ik iets uit een winkel gappen, dan kunt u weer uw gang gaan.'
'Vooruit dan maar' zei de pastoor. 'het was inderdaad maar een pak kopieerpapier'.

Zo ziet u maar, wie nu nog denkt dat de katholieke kerk hardvochtig is, die zit ernaast!