Een van de redenen om schrijver te worden is dat ik een hekel heb aan vergaderingen. Ik vind het veel gemakkelijker als iemand, bij voorkeur ikzelf, een beslissing neemt en dat de rest zich daar zonder reserves aan houdt. Het voordeel van democratie ken ik, maar het nadeel dat het zo ongelooflijk veel tijd kost om het in stand te houden wordt mijnsinziens onderbelicht.Stel ik was al schrijver, dan had ik de vergadering van vandaag kunnen overslaan. Dan had ik hooguit over een vergadering geschreven waarbij dan de ene deelneemster heimelijk verliefd is op de voorzitter van de vergadering, terwijl een ander een moordplan aan het beramen is tegen de notuliste. Mooie titel voor een boek ook, de vergadering. Ik ga Herman Koch van de troon stoten want een vergadering is een veel beter decor voor een spannend verhaal dan een diner. Op het hoogtepunt van dit verhaal roept dan de hoofdpersoon 'val me niet in de rede, ellendige schoft en waag het niet die cyanide in de koffie te doen'.
'Michiel, rustig aan zeg en cyanide, waar heb je het over?' zegt de voorzitter van de vergadering waar ik, hangende mijn schrijverscarriere, om de andere donderdag verplicht aanschuif. De notuliste kijkt me glimlachend aan, ze volgt mijn blog, vandaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten