Mijn entree in de NCRV studio voer ik uit alsof ik al een beroemd schrijver ben. Met piepende banden stop ik in de parkeergarage en ik loop achter een meisje aan dat zich aan me heeft voorgesteld als 'maar een stagiaire'. Sinds Bill Clinton weet bijna iedereen dat stagiaires er toe doen, maar misschien zat deze stagiaire ten tijde van Lewinsky nog op de lagere school. Voor een sigaar hebben we geen tijd, ik moet meteen de studio in. Wat ik van de topinkomens vind, als headhunter. Oh ja, ik ben headhunter. Ik enerzijds en anderzijds me door het radiogesprek. Mijn meest opvallende uitspraak is dat salaris niet het enige is waar je toptalent mee kan binden. Benieuwd welke ochtendkrant hier morgen mee opent.Ik had kunnen zeggen dat die lelijke vakbondsmannen gefusilleerd moesten worden. Of dat die grijpgrage managers een nacht in het douchegedeelte van een cellenblok moesten doorbrengen, als speeltje voor de langstzittenden. En dat als ze dan aids opliepen, dat ze dan ze geen medicijnen kregen, want dat was dan te duur. En dan had ik naar buiten kunnen lopen, high-fivend met Eddy Zoey die na mij de studio inliep en tegen die stagiare kunnen zeggen dat als ze zin had in een sigaar, ze maar even mee moest komen, knipoog, knipoog.
Maar dat deed ik allemaal niet. Ik schrijf het in mijn blog op, want dan is het kunst en kunst mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten