Wat is daar dan zo erg aan?

Mijn jongste dochter loopt langs mijn boekenkast.

'Deze heeft de meester ook' roept ze. 'Daar gaat hij uit voorlezen!'
Ik maak me los van mijn computerscherm, mijn manuscript moet maar even wachten. Ze houdt het Achterhuis van Anne Frank in haar hand. Ik herinner me dat haar meester ons heeft uitgelegd dat er op de school een project tegen discriminatie wordt gestart en dat er een jeugdversie van het boek van Anne Frank voor de allerkleinsten wordt voorgelezen.

'Wat is een Achterhuis?' vraagt ze.
'Dat is de verdieping waar Anne zat opgesloten, in Amsterdam, het achterhuis van een groot ander huis'.

' Waarom werd ze opgesloten?' vraagt ze weer. Dezelfde meester heeft ons ook uitgelegd dat we de beroemde 'waarom' vragen van kinderen altijd moeten beantwoorden, als we tenminste willen dat ons kind zich tot een evenwichtige volwassene ontwikkelt. En dat willen we.

'Omdat ze joods was' antwoord ik.

'Wat is daar dan zo erg aan?' vraagt ze.

Ik besluit mijn werk op te slaan op de harde schijf en ik mail een back-up naar mijn gmail. Met het boek in de hand gaan we op de bank zitten. Je bent niet altijd schrijver aan het worden, soms ben je een papa en sommige dingen laat je niet aan een leraar over.