Geef de plot niet te snel weg!

Omdat ik de volgers van dit blog, naast mijn familieleden zijn dit neem ik aan mensen die het pad van een schrijver in wording willen volgen, een stichtend moment gun, hier alvast de plot van het onderstaande verhaaltje: Ik blijf alleen achter en mijn gezin haat me. U zult zien, met deze kennis is de sjeu van het verhaaltje er af. Jammer, wel leerzaam. We leren dat een schrijver nooit te snel de plot moet weggeven, want dan is de spanning er af.

Spelletjesmiddag.

'Wie was de eerste keizer van het Romeinse rijk?' lees ik voor van het kaartje. We spelen Willem Wever, een soort triviant voor kinderen in multiple choice vorm. Als D. het goed heeft mag ze haar pionnetje bijna tot aan de finish schuiven. Maar ook de anderen zijn nog niet kansloos. De kopjes zijn rood aangelopen. Langzaam noem ik de opties.

A - Augustus

B - Trajanus

C - Julius Caesar.

Ze gokt Julius Caesar, want die kent ze van Asterix.

'fout' zeg ik 'het is Augustus'.

'oef' zeggen de kinderen. L. is aan de beurt. 'Pap, volgende vraag graag'.

'Julius Caesar was een Romeinse generaal' lees ik verder van het kaartje. De toelichting staat er namenlijk ook bij, pedagogisch verantwoord spelletje's ben ik dol op, als verstandige vader.

'Pap. Kappen nou, volgende vraag'.

'Ceasar was alleenheerser, maar geen keizer' ga ik verder.

'Pap, kom op nou!'

'Trajanus werd pas keizer in 98 na Christus'

'Paaaap!' roepen mijn kinderen. Ook A. kijkt nu verwijtend in mijn richting. Ik begeef me op glad ijs.

'Ocatavianus werdt in 27 voor Christus keizer en was dus de eerste. Hij kreeg de naam Augustus'

'We kappen ermee' zeggen mijn kinderen en boos lopen ze weg.

'was dat nou nodig?' vraagt A. 'en je moet de keuken nog opruimen'. Ook mijn vrouw loopt weg.

'Augustus was de geadopteerde zoon van Caesar' zeg ik nog. Niemand kan het horen en het kaartje is uit. Ik stop het terug in de stapel en bedenk me dat mijn analyse klopt: Als de ontknoping eenmaal bekend is heeft niemand meer interesse.