Waarom ik niet heb gevist (13 en slot)

We weten niet alles. De mens is een nietig wezen, we kunnen veel, heel veel zelfs. We kunnen zelfs berekenen hoeveel water er in de zee zit. Ik zou zeggen veel, maar voor wetenschappers is dat te weinig antwoord.

Het in mijn ogen meest onontgonnen gebied van de menselijke kennis is de geest zelf. Het waarom van ons gedrag, de verklaringen van gemoedstoestanden, er is erg weinig over bekend. Psychologen meten gedrag, maar de waarom vraag is nog volslagen onbeantwoord. Mijn vriend D. begint elke discussie over het waarom van gedrag met een verklaring vanuit biologische driften en aangeleerd gedrag uit de oertijd. Bijvoorbeeld: Waarom gebruikt een vrouw lippenstift en dan is zijn antwoord dat dat komt omdat in de oertijd vrouwen met goede lipdoorbloeding vruchtbaarder bleken. Of zoiets, vraag het hem zelf maar, ik vind het een beetje vermoeiend worden.

Ik belde hem om te vragen waarom ik niet had gevist. Hij begon weer over kampvuren, oervrouwen en oermannetjes enzo, maar ik onderbrak hem.
'Je weet het dus ook niet' verweet ik hem.
'Klopt' zei hij eerlijk.

Daarmee besluit ik dit feuilleton over waarom ik niet heb gevist. Het antwoord weten wij niet, zoals we zoveel niet weten. Het knaagt aan ons en het zal nog wel even blijven knagen. Zoals zoveel in het leven.

Waarom ik niet heb gevist (12)

Ik mag één telefoontje plegen. Eén telefoontje plegen, dat klinkt als een zin uit een goedkope politieserie.

'Dat klinkt als een zin uit een goedkope politieserie' zeg ik tegen de bewaker van de psychiatrische instelling, waar ik uit pure nieuwsgierigheid naar de reden waarom ik niet heb bevist ben beland.

'Tegenwoordig' leg ik hem uit 'heeft iedereen een i-phone, althans de jeugd en de moderne jonge oudere waaronder ik mezelf reken sinds ik een iphone heb. En dat betekent dat ik al vanaf het moment dat jullie je met mij gingen bemoeien mijn camera heb aanstaan en via een slinkse App geniet via internet iedereen mee van de schandalige manier waarop jullie mij behandelen. Dus één telefoontje, dat lijkt me niet nodig. Kijkt u maar eens op http://www.schrijverworden.blogspot.com'/

En dan gaat mijn iphone, het ene telefoontje meldt zich, mijn andere leven. De zorgen over waarom ik niet heb gevist moeten even naar de achtergrond, werk aan de winkel.

http://www.bnr.nl/static/jspx/play.jspx?dag=28&maand=5&jaar=2010&tijd=10:16&lengte=5&titel=Radio-archief

Ik hang op en bedenk me dat ik de heer van Liempt niet heb kunnen vragen naar zijn idee waarom ik niet heb gevist. De hele  niet-vissen kwestie gaat me steeds meer dwarszitten.

Waarom ik niet heb gevist (11)

Ik zit achterin de politiewagen. Enkele dagen eerder was ik nog een oppassende burger, een modaal man, een Jan met een Pet. Tot ik me begon af te vragen waarom ik tijdens een voorjaarsvakantie niet had gevist, terwijl ik dat alle jaren ervoor wel deed. De vraag had zich in mijn hoofd genesteld, zoals een songfestivalliedje dat soms kan. Sha-la-lie, waarom niet gevist. Gek werd ik ervan, het bleef maar in mijn kop zeuren. Zelfs zo gek werd ik, dat de politie mij niet in een cel wilde opsluiten, maar met geestelijke hulpverleners aan het bellen is geslagen.

'Ik heb hier een gevalletje die op sokken een restaurant in is gelopen' hoor ik een van de agenten in zijn mobilofoon zeggen 'en daar een ober heeft aangevallen omdat hij dacht dat het een hakkenbar was en hij daar antwoord kon vinden op de vraag waarom hij niet had gevist. Heb jij plek?'
Ging dat werkelijk over mij? Was het zo ver gekomen?
Blijkbaar is het antwoord dat de agent krijgt positief en de politiewagen rijdt weg. We rijden de stad uit en een bos in en komen aan bij een laag, langgerekt gebouw op een open plek in het bos. Ik word achtergelaten in een lege kamer, de deur gaat achter me op slot en een minuut of tien later weer open. Een man loopt naar binnen. Het is mijn psychiater die ik dezelfde ochtend nog van advies heb voorzien.
'U hier?' vraagt hij verbaasd.
'U hier?' vraag ik verbaasd. 'U geloofde toch niet in reïncarnatie?'
'Weet u al waarom u niet heeft gevist?' vraagt de psychiater.

Waarom ik niet heb gevist (10)

Zwijgen is altijd de beste strategie als je door de politie wordt ondervraagd. Als je zwijgt kan je niets zeggen dat tegen je wordt gebruikt, als je zwijgt kan je geen tegenstrijdige verklaringen afleggen en als je zwijgt kan je advocaat je het beste verdedigen, want alle mogelijke verklaringen zijn dan nog mogelijk.

Zwijgen is echter niet gemakkelijk. Agenten zijn erop getraind de crimineel tot het uiterste te tergen om hem of haar aan te zetten tot verklaringen. Dus toen er twee agenten de hakkenbar annex visrestaurant annex filmstudio annex psychiatrieprakijk binnenliepen was ik op mijn hoede.
'Waarom heeft u dit gedaan?' vroeg de eerste agent. Ik zweeg.
'Misschien moeten we u meenemen naar het bureau voor een verklaring' zei agent nummer twee.
Duidelijk een tactiek van good cop/bad cop. Ik brak en verklaarde:
'Gedaan? Ik heb niks gedaan. Ik loop op mijn sokken want ik heb hier een bestelling geplaatst voor nieuwe zolen. Daarom gleed ik uit en meneer hier ving me op met zijn neus. Ik had me wel kunnen bezeren, maar gelukkig viel het mee. Wel verwacht ik een nieuw paar schoenen, want in deze zit bloed uit meneer zijn neus. Ok dan, dat was onzin, deze ober wenste mij geen wijn meer te serveren bij de vis en toen.. of nee deze psychiater riep mijn agressie op omdat hij geen antwoord kon geven op de vraag waarom ik niet heb gevist. Terwijl hij zelf geen enkele focus in zijn leven aanbrengt enzo.'

Na mijn verklaring zag ik in hoe droevig en idioot ik me gedroeg en hoe compleet naast de werkelijkheid mijn verklaring was. En wat nog veel erger was, ik wist nog steeds niet waarom ik niet had gevist. De droefheid werd me teveel en ik begon te huilen.

Toen ik achterin de politiewagen zat plakte mijn sok aan mijn tenen vast. Het bloed begon te stollen.

Waarom ik niet heb gevist (10)

Er staat een meneer achter de bar van Vis & Zo die er volgens mij niet thuishoort. Hij heeft een zwarte smoking aan en hij slaat een witte servet om zijn onderarm. Ik vind dat vreemd, bij een hakkenbar annex viswinkel verwacht je dat niet.
'Meneer' zegt hij tegen me 'wilt u uw schoenen van de bar halen?'
'Nee, liever niet enzo' antwoord ik, want het was een vraag en daar mag je op antwoorden wat je wilt.
'Meneer, er is geen reden om een scene te maken' zegt de man in smoking nu.
'Een scene enzo?' reageer ik verbaasd. 'Bent u ook al filmregisseur? Ik adviseer u ten stelligste deze nering te staken. Weet u, in het moderne bedrijfsleven komt het allemaal aan op focus. Focus en nog eens focus, daar word je rijk van. Er wordt zelfs wel gezegd dat Heineken failliet is gegaan door gebrek aan focus. Dat ze alles maar aanpakten enzo'
'Meneer, waar heeft u het over, Heineken is een bloeiende onderneming' antwoordt de smoking.
'Ziejewel enzo' zeg ik 'daar zit dus de crux. U doet maar wat. U repareert schoenen, serveert vis, regisseert scenes enzo en u heeft door al dat gedoe niet eens tijd om uw vakliteratuur bij te houden. En dat kan ook niet, want u beoefent zoveel vakken, u zou alles wat er uitgegeven wordt moeten lezen. Ondoenlijk. Dus ik zou zeggen, serveert u voor mij een op de huid gegrilde Dorade en een Loup in Béarnaise saus. En terwijl ik wacht graag nieuwe hakken en zolen en verzint u ook maar een leuke scene met Bruce Willis, een halfnaakte vrouw en een miljoen dollar in een koffer.'
Ik steek een sigaret op en ga op een barkruk zitten.
'Als aperatief graag een gin tonic, maar voor het hoofdgerecht zou ik graag de wijnkaart willen inzien. En mijn zolen van leer graag.'
Ik pak mijn iPhone en druk op wat knoppen.
'Waar blijft die scene met Bruce Willis nou?' vraag ik.
'U bent gestoord' zegt de smoking 'u bent volslagen gestoord'

'Luister vriend' zeg ik tegen de smoking. 'Niet zo brutaal tegen de clientele van al je bedrijven ok? En als jij zo goed weet te vertellen dat ik gek ben mag je me ook eens wat anders uitleggen. Maar denk erom, mijn vorige psychiater heeft de handdoek al in de ring gegooid'
Ik sta op van mijn barkruk, grijp de smoking bij zijn strik en trek zijn gezicht naar me toe tot zijn voorhoofd tegen het mijne aanplakt.
'Leg mij dan maar eens uit, multifunctioneel smokinggevalletje, leg mij maar eens uit waarom ik niet heb gevist.'
Ik laat mijn greep wat vieren, beweeg mijn hoofd naar achter en vervolgens beuk ik zo hard als ik kan met mijn voorhoofd op zijn neus, een straal bloed spuit eruit, recht in mijn linkerschoen die nog steeds op de bar staat.

Waarom ik niet heb gevist (9)

Ik neem afscheid van de psychiater. Ik beloof hem dat ik snel weer bij hem terugkom als hij belooft dat hij serieus werk maakt van zijn existentiele crisis.

'Schrijf een brief aan je vader waarin je uitlegt wat het voor jou heeft betekent' suggereer ik 'dan hoor ik de volgende keer wat voor inzichten je dat heeft opgeleverd'

Hij zegt me toe dat te gaan doen.
'Kan ik u declareren bij mijn ziektekostenverzekering?' vraagt hij ten slotte.
'Jazeker' antwoord ik. 'Maar ik weet niet of ze ook uitbetalen'

Ik besluit lopend naar huis te gaan. Lopen is een zwaar onderschatte vorm van transport. Het is gratis, gezond en je komt vaak tot nieuwe inzichten. Vaak, dus niet altijd, maar baat het niet dan schaadt het niet. Tijdens de wandeling probeer ik de vakantie die nu alweer lang geleden lijkt, in mijn herrinering terug te halen. Er was een hengel met dobber en haak, er waren vissen die in een mooie zee zwommen en er was meer dan voldoende tijd om te gaan vissen. En toch, en toch niet gevist. Mijmerend loop ik door totdat ik merk dat ik honger heb. Dat is het nadeel van lange stukken lopen, het kost erg veel energie en je krijgt er honger van. Bovendien slijten je voetzolen en je kan natregenen. En het duurt ook erg lang, lopen is een van de langzaamste middelen om jezelf te transporteren. En de wandeling heeft me geen enkel nieuw inzicht opgeleverd. Het baatte niet en het schaadde wel. Dan zie ik aan de overkant een restaurant, op een plek waar vorige maand nog een hakkenbar zat. Ik loop er naar toe en de naam van het restaurant verbaast me. 'Vis enzo.'

Ik loop naar binnen, doe mijn schoenen uit, zet ze op de toog en zeg 'Leer graag. En ook nieuwe hakken. Ik wacht er wel even op'.

Waarom ik niet heb gevist (8)

'Gelooft u in reïncarnatie?' vraagt de man op de stoel aan mij, terwijl ik op de sofa lig.

Deze vraag verbaast mij. Ik weet niet zo heel veel van psychiatrie, maar ik was er tot op heden van uitgegaan dat een beetje zichzelf serieus nemende zielenknijper open vragen over mijn geestestoestand zou stellen. Blijkbaar werkt dat tegenwoordig niet meer zo, of werkt dat bij deze psychiater niet zo. Ik wil me niet al te recalcitrant opstellen. Of ik loop hier naar buiten met een antwoord op de vraag waarom ik niet heb gevist, of met een recept voor een gratis partydrug, af te halen bij apothekerij Van Maarsseveen op de Vermeerlaan of met helemaal niks. Ik besluit mee te werken.

'In een vorig leven was ik daar vrij zeker over. Nu twijfel ik' antwoord ik.
Geen reactie. De psychiater neemt een haal van zijn pijp en blaast ringetjes richting het plafond.
'Waarom wilt u dat eigenlijk weten?' vraag ik aan hem.
'Gewoon. Nieuwsgierig' antwoordt hij.
Het blijft een minuut stil. Ik word wat zenuwachtig en vraag me opeens af of ik nog wel wil weten waarom ik niet heb gevist. Eigenlijk lijkt het antwoord op deze vraag me steeds minder belangrijk. Na nog een minuut stilte neem ik het woord.
'Duurt het nog lang?' vraag ik.
'Dat ligt eraan' antwoordt hij. 'Deze pijp is met een half uur op. Dan is ook deze sessie afgelopen. Maar dan komt de volgende patient en vanmiddag ook nog iemand. En morgen weer. En dat nog vijftien jaar, dan kan ik met pensioen. Akelig lijkt me dat, pensioen. Je telt dan niet meer mee, zeggen ze'
'Aha' antwoord ik en ik besluit degene die me deze psychiater heeft aanbevolen eens flink onder handen te nemen.
'Wat denkt u' hervat de psychiater 'ben ik een goede psychiater, of moet ik een ander beroep kiezen? Veel liever was ik schilder geworden, inmpressionist zoals Van Gogh. Denkt u dat het me ooit gaat lukken? Vind u dat ik op een zeemeermin lijk? Heeft u enig idee waarom mijn vader zijn gezin verliet toen ik negen jaar was?'

'Hmmm' antwoord ik. 'Dat zijn wel erg veel vragen. Laten we vooraan beginnen. Gelooft u in reincarnatie?'

Waarom ik niet heb gevist (7)

Ik bel aan en de ding-dong galmt lang na. Er moet een grote hal achter deze voordeur zitten, zo concludeer ik, anders had deze ding-dong niet zo lang nagegalmd. En inderdaad, als de deur voor me opengaat blijkt dat ik gelijk heb. Een hal waarin je kan voetballen, zo groot. Vreemd genoeg stelt me dit gerust. Ik heb hier blijkbaar met iemand te maken die zich een duur pand kan veroorloven en geen knoeier drie hoog achter. Ik weet dat er makkelijk gaten in deze redenering te schieten zijn, maar daar sta ik nu niet voor open.

Bovendien kwam hij warm aanbevolen. Precies de man die ik nodig heb, werd mij geadviseerd. Ik vond de stelligheid van dat advies getuigen van overdreven veel vertrouwen in het eigen oordeel of van erg veel vertrouwen in de dienstverlener die ik ga bezoeken. Ik hoop het laatste. Was de dienstverlener mij aanbevolen met de aanbeveling 'baat het niet, dan schaadt het niet' dan had ik nu niet in deze hal gestaan, want met die stelling ben ik het principieel volledig oneens. Alles wat niet baat, dat schaadt. Alles kost iets, voor niets gaat niet eens de zon op en als iets niet baat en ook niet schaadt, dan was het er gewoon niet. Kunt u mij een voorbeeld geven van iets dat niet baat, maar ook niet schaadt maar er wel is? Ik daag u uit, maar pas op, ik ben ongelooflijk eigenwijs.

Ik loop door de grote hal achter een dame met een zwart mantelpakje en zwarte pumps aan en word een kamer binnengelaten. Heel lang de tijd heb ik niet om de reproducties van Van Gogh en Gauguin aan de muur te bewonderen, want hij stapt de kamer binnen.

'Welkom' zegt hij. 'Wat kan ik voor u doen?'
Ik besluit direct ter zake te komen. Tijd is geld.
'Ik ga elk voorjaar naar Frankrijk en ga daar minimaal een ochtend of middag vissen. Tot dit jaar, dit jaar was ik wel in Frankrijk, maar heb niet gevist' leg ik uit.
'En wat is het probleem?' vraagt de man, terwijl hij een pijp stopt.
'Ik heb geen idee waarom ik niet heb gevist' vertel ik.

'Gaat u daar eens rustig zitten of liggen, wat u zelf het fijnste vindt' zegt de man en nu pas valt mij op dat er een sofa in zijn kantoor staat.

Waarom ik niet heb gevist (6)

Tijdens mijn overpeinzingen over de reden waarom ik dit jaar niet heb gevist ontvang ik een e-mail. Niks bijzonders zult u zeggen en ik zou het beamen, ware het niet dat deze email afkomstig is van Schoolbank.nl. Sinds de reunie van vorige maand ben ik weer bevriend geraakt met tientallen oud klasgenoten. Zou een van hen mij via Schoolbank.nl iets willen laten weten? Of zou iemand die niet op de reunie was mij iets willen laten weten? En wat dan? Wat kan er zo belangrijk zijn dat die persoon me een email stuurt? Dat hij of zij gaat zitten achter zijn of haar computer, werk en geliefden een moment aan hun lot overlaat en een email aan mij stuurt?

Misschien zou de zender van de email wel een sluitende verklaring hebben voor de reden waarom ik dit jaar niet heb gevist. Dat zou een hele opluchting zijn voor mij en mijn blogvolgers.

Enkele soepele muiskliks later ben ik beland bij de email van Schoolbank.nl. U mag best weten dat ik trots ben op mijn schoolverleden. Ik scoorde vrij hoog in de intelligentietests als kleuter. Door pure luiheid ben ik de enige van mijn broers en zussen die geen academische graad heeft. Dit compenseer ik met bluf en gewichtigdoenerij, zoals het gebruik van dure woorden die ik eigenlijk zelf niet helemaal snap. Slechts mijn naasten hebben mij daarin door, de rest van de wereld houdt mij onterecht voor een erudiet (weer zo'n woord) en slim man. En ondanks dit alles begrijp ik helemaal niets van de email van Schoolbank.nl. Wat staat er? Geen bericht over vissen, geen aankondiging van een nieuwe reunie, geen oude liefde die net is gescheiden en naar mijn burgerlijke staat informeert, helemaal niets. Het is een mail van Schoolbank.nl zelf waarin ze aankondigen dat ik voortaan emails kan ontvangen van Schoolbank.nl.

Deze mededeling heeft een paar uur nodig bij mij. Iemand stuurt me een mail om te vertellen dat hij me voortaan mail kan sturen. Stel ik bel morgen bij u aan om te vertellen dat ik een bel bij uw deur heb gemonteerd zodat ik voortaan kan aanbellen, zou u dan verbaasd zijn?

Ik wel, weer een puzzel om op te lossen en dit terwijl het vissenmysterie nog niet is opgelost. Soms valt het leven mij erg zwaar. Vanavond vroeg naar bed.

Waarom ik niet heb gevist (5)

Was er op een stikdonkere avond, tijdens mijn 'wandelingetje-voor-het-slapen-gaan', een man met een spits gezicht en een knoflookwalm uit zijn mond op mij afgestapt? Had hij gevraagd : 'Bent u meneer Cobben, die hier elk voorjaar een paar uurtjes gaat vissen', had hij daarbij een hand op mijn schouder gelegd en mij geadviseerd dit jaar niet te vissen? Was hij vervolgens doorgelopen en kon ik hem nergens meer vinden en wist ook de buurman niet wie deze geheimzinnige verschijning was? Ben ik me toen rotgeschrokken en heb ik zijn advies opgevolgd, hoewel ik normaal gesproken niet al te bang ben aangelegd?

Nee, ook dat was het niet.

Waarom ik niet heb gevist (4)

Medelijden met de vissen? Zou ik een reportage gezien kunnen hebben op National Geographic Channel of op Discovery Channel of op een ander Channel waarin uitgelegd werd dat vissen wel degelijk gevoel hebben? Dat ze heel hoog gillen als ze uit het water getrokken worden, zo hoog dat je het als mens niet hoort? Dat als de ultragevoelige microphoon van National Geographic of Discovery Channel erbij wordt gehouden je een afschuwelijk angstaanjagend geluid hoort? Of zou ik een tekenfilm op Disney Channel of Nickelodeon gezien hebben waarin je ziet hoe een jong visje opgroeit tot volwassen Dorade om vervolgens door een gewetenloze, ongeschoren hengelaar wreed uit het leven gerukt te worden? En hoe vervolgens de familie van die Dorade rouwend verder zwemt?

Nee, dat was het allemaal niet.

Waarom ik niet heb gevist (3)

Collioure  .. haar haven, haar rust, haar zeefruitcultuur (vrij vertaald vanuit www.collioure.fr)

Ontbrak het mij aan een lekker visplekje?

Als u dat denkt, dan bent u nog nooit in het haventje van Collioure geweest. Collioure is onbekend bij de meeste Nederlanders, maar in Frankrijk heeft het plaatsje terecht een uitstekende reputatie. Collioure is de parel aan de kroon van de Cote Vermeille, zoals St. Tropez dat is van de Cote d'Azur.

Collioure ligt tegen de bergen aan, vanuit het haventje loop of fiets je direct naar de naastgelegen Tour Madeloc (656 meter boven Middelandse zeeniveau). Reken daarbij dat er in dit gebied negen van de tien keer aflandige wind staat en je dus in de haven van Collioure uit de wind, maar in de zon zit. De terassen zijn er het gehele jaar open.

Sta je met je hengeltje op een van de armen die het haventje omsluiten, dan kijk je links en rechts op Middeleeuwse burchten. In je rug zit je familie op een terras of speelt op het strandje. Zet een pet op want de zon kan hier aardig branden. In de zomer kan het hier druk zijn, maar de armen steken ongeveer honderd meter de zee in, dus een plekje voor een Nederlandse visser met een enkel hengeltje is er altijd wel.

Is er een beter visplekje te vinden in Europa? Ik denk het niet, dus dat kan de reden dat ik niet ben gaan vissen niet geweest zijn. Als ik op nieuwe inzichten kom, dan deel ik ze direct op dit blog.

Waarom ik niet heb gevist (2)

Materiaalpech misschien?

Een hengel is een eenvoudig apparaat. Een stel telescopische stokken, een oogje aan de punt, een snoer, loodjes, een dobber en een haak. De haak is het enige onderdeel waar je je druk over moet maken, de rest van de uitrusting is onbelangrijk. Loodjes zinken, dobbers drijven en snoeren houden de boel een beetje bij elkaar. De volgende keer als ik Job Cohen zie zal ik hem snoertje noemen, dan snappen mijn blogvolgers wel en hij niet wat ik bedoel. Dat lijkt me wel lachen.

Maar nee, geen materiaalpech. De hengel stond nog gewoon op de plek waar ik hem afgelopen najaar had neergezet. De dobber hing een beetje zielig aan een overgebleven snoertje en er zaten wat spinnewebben rond de loodjes. Ik herriner me wel dat ik gezien heb dat er in het doosje nog voldoende reservesnoeren, haken en dobbers lagen. Met een beetje poets- en lapwerk kon ik zo weer een prima hengel assembleren, als het had gemoeten, hooguit tien minuten werk, tenzij de kinderen zich ermee hadden bemoeid, dan was het een half uur geworden. Maar ik herriner me niet waarom ik besloten heb niet te gaan vissen. Voorlopig blijft het een mysterie.

Waarom ik niet heb gevist (1)

Terug in Nederland kom ik er pas achter dat ik de afgelopen week in Frankrijk niet gevist heb. Stom, dom en jammer, want vissen is, naast schrijven, fietsen, geld verdienen, lekker eten en vroeg naar bed gaan mijn grootste passie. Mocht het met mijn schrijversloopbaan niks worden dan ga ik met een hengel aan de waterkant in Loosdrecht zitten. Die kans wordt overigens steeds groter. Ooit sprak ik een vriend van mijn schoonzus - die man was gyneacoloog, maar dat doet er nu niet toe - en die had als hobby vissen. Hij zei dat de dagelijkse stress als sneeuw voor de zon verdween als hij zijn hengeltje uitwierp. Hij deed zelfs aan wedstrijden mee. Ik vond dat toen vreemd en kon me niet voorstellen dat vissen leuk zou zijn. Maar als je zoon een bepaalde leeftijd heeft, dan koop je toch onherroepelijk een keer een hengel. Zoonlief is van de playstation generatie en houdt vissen drie munuten vol, dus dan mag je zelf ook eens en dan ontdek je het zelf. Mijn vangstlogboek:

- vijf jaar geleden: een loup en twee dorades
- vier jaar geleden: een dorade
- drie jaar geleden: twee vissen van onduidelijke afkomst
- twee jaar gelden: nul vissen (aflandige wind)
- vorig jaar: twee dorades
- dit jaar: niet gevist.

Ik denk dat ik die loup heb mogen vangen om me lekker te maken voor de sport. Zoals ze je in een casino het eerste potje een beetje laten winnen om je verslaafd te maken. Mijn visprestaties zijn niet echt om over haar huis te bloggen, maar houd er wel rekening mee dat ik niet aan visserslatijn doe. Dit hierboven zijn de werkelijke aantallen, vraagt u dit gerust na aan mijn familie, die ze zelf op de BBQ heeft zien liggen.

Ik ga nu een dag lang over mezelf nadenken en proberen te ontdekken waarom ik dit voorjaar niet heb gevist. Dat het regende kan de oorzaak niet zijn, want dan bijten ze juist extra goed (zeggen ze).

Maagdelijke kiezelveldjes

Langs de kant van de weg ligt het vol met kleine kiezels. Ongeveer zo groot als de kiezeltjes op een tennisbaan. Een gravelbaan uiteraard, op een grasbaan of een kunstofbaan liggen geen kiezels. Door de hevige regenval van de afgelopen dagen ligt er veel verse voorraad.

Al bij mijn eerste aankomst houd ik er rekening mee en parkeer zo dat de voorwielen op verse kiezeltjes staan. De volgende dag stap ik in, ik start, doe de hellingrpef en zodra ik de handrem loslaat spuit ik weg met achter mij een spoor van kiezels.
'Die stomme Fransen kunnen niet eens behoorlijk asfalt neerleggen' zeg ik dan, om de eventuele suggestie dat ik doelbewust Michael Schumacher nadoe al bij voorbaat tegen te spreken.

Na enkele dagen heb ik al aardig wat spoortjes getrokken, maar zijn de beste plekjes al leeggespoten. Vanmorgen had ik nog een aardige oogst, maar het wordt steeds moeilijker een maagdelijk kiezelveldje te vinden naast het huis. Tijd dus om de koffers te pakken.

Vandaag even geen blog

want ik ben aan het nadenken over een probleem. Het heeft enkele dagen stevig geregend en dus is het stroompje onderaan onze helling voller dan normaal. Tot zover niets om over na te denken. Regen landt op een berg, water zoekt het laagste punt et voila: een beekje. Maar het is nu al de hele middag droog, maar het beekje blijft bulderen. We moeten hard praten om verstaanbaar te blijven voor elkaar, wat de kwaliteit van het gesprokene niet ten goede komt overigens.

Hoe kan dat? Als je een emmer water bovenaan de glijbaan uitstort dan is de tijd die het water er over doet om beneden te komen te berekenen als t=g*h*gr*m*x, waarbij g staat voor de gravitatiekracht, h voor de hoogte van de helling, gr voor de hoek van de helling, m voor de massa van het water en x is de correctiefactor om op het juiste antwoord te komen. Simpel zat.

Maar volgens mijn berekeningen zou het stroompje allang klaar moeten zijn. Maar dat is niet zo, sterker nog, het gaat te keer als een volwassen wildwaterstroom. Nu ik er over nadenk, in de zomer stroomt hier ook altijd water, hoewel het dan soms weken niet regent... De hele middag denk ik hierover na en dan is het weer etenstijd. Dus geen tijd gehad om mijn blog te schrijven, sorry.

Il Pleut

Waar denk je aan bij de woorden 'voorjaar in Zuid-Frankrijk'?

A - Aan een goed glas wijn bij de lunch. Een lunch die bestaat uit een salade chevre chaud, gevolgd door Coquilles St Jacques met pasta in roomsaus en crepes chocolat als dessert, genuttigd in de zon.
B - Aan een cafe au lait op een terras, gevolgd door een koele, maar niet koude duik in de zee terwijl een door de zon verwarmde handdoek op je wacht op het strand.
C - Aan een ochtend waarbij je de luiken opent en de slagregen je in het gezicht slaat gevolgd door een wandeling door het bos waarbij je tot op de draad nat word en een middag DVD's kijken of boekjes lezen.

U mag een antwoordje gokken via reacties. Morgen de uitslag. Tip: lees hier.

Update schrijfactiviteiten: net geen medaille

In de schrijfwedstrijd van Het Manuscript ben ik vierde geworden. Het ging me om de hoofdprijs, de hoofdprijs zou inhouden dat ik uitgegeven zou worden. Vierde klinkt leuk, maar daar zijn er tien van. Feitelijk ben ik dus tussen de vierde en de dertiende plek geeindigd. Laten we voor het gemak aannemen dat plekken vier tot en met dertien gelijkwaardig zijn, dan ben ik dus acht en een halfste geworden. Volgens de jury waren er ruim tweehonderd inzendingen.

In de prijs zit ook een plek op het webpodium waar uitgevers informatie over mijn manuscript kunnen vinden. Klik hier en je kunt het zien.

Deze week even iets minder blogs, vandaag ben ik aan het bijkomen van deze uitslag en de rest van de week zit ik lekker in Frankrijk. Ik zaag (met toestemming van mijn vrouw en na consultatie van mijn zus) een boom om, eet en drink en laat de laptop lekker lang dicht.

Met mijn dagelijkse blog, mijn prijsjes in wedstrijdjes en de pogingen die ik vanaf de zomer ga doen om een tweede manuscript te maken hoop ik dat mijn wens om ooit gepubliceerd te worden en het pad der schrijvers te bewandelen een keer uit gaat komen.

Daarnaast ben ik bezig om een boekje te schrijven 'de gunfactor' als basis voor een nieuwe zakelijke activiteit. Maar ja, dat is geen roman, dus dat telt niet.

Waar ik het voor wil gebruiken

'Het ligt er maar aan waar je het voor wilt gebruiken' antwoordt de jonge, frisse verkoper.

Uitstekend antwoord. Ik voorspel dat deze verkoper ooit nog de hoogste baas van een groot Informatie & Communicatie Technologie bedrijf zal worden. Zijn antwoord klopt niet alleen, het nodigt me uit mijn wensen tot meer detail kenbaar te maken en teleijk kan ik aan geen enkel deel van zijn antwoord merken hoe hij werkelijk over me denkt. Ik had geïnformeerd naar een iphone. Ik had al een HTC van de zaak en ooit kreeg ik een Blackberry (zie 'Blackberry is de winnaar'), maar ik had dus geen iphone. De HTC vertoonde haperingen en de Blackberry, tsja, die was gratis dus wat kon die voor waarde hebben.?

Ik ben niet materialistisch ingesteld, maar op het gebied van materie vind ik dat ik me veel permitteer. Misschien is dat wel de reden dat ik niet doorbreek als schrijver. Misschien moet ik wachten tot mijn aardse bezittingen verschrompeld zijn en ik op een zolderkamertje op water en brood leef en zal dan pas mijn lot zich keren. Of misschien pas na mijn dood, zoals bij Van Gogh.

Mijn oor snijd ik niet af, want dan heb ik niks meer aan mijn i-phone. Blinkend en glimmend woont hij in mijn rechterhand. Gegrepen was ik door het hebberigheidsvirus en nu wil ik genieten van de tijdelijke bevrediging van de aanschaf. Het voelt goed, heel erg goed, zo schaamteloos ben ik om dat toe te geven.

De verkoper legt uit hoe mijn email en agenda-instellingen erin moeten gezet, waarop ik vroeg hoe ik dan verder moet. Hoe langer ik erover denk, deste beter bevalt zijn antwoord me. 'Het ligt eraan waar ik het voor wil gebruiken' Briljant, in al zijn eenvoud en waarheid. Ik denk niet dat deze jongen HEAO heeft gedaan zoals al zijn collega's, hier moet minimaal een studie filosofie achter zitten.

'Tja' antwoord ik. 'Dat is nog niet zo eenvoudig uit te leggen. Waar het op neerkomt is dat ik mee wil tellen. Niet met mijn eigen soort, maar met de jeugd. Dat ik een ouwe lul ben met een buikje en een kale kop, dat ik drie keer per week moet fietsen om nog een beetje fit te blijven, dat vind ik allemaal prima. Maar als ze dan zien dat ik de nieuwste i-phone heb, dat ik er dan ondanks alles toch een beetje bijhoor, daar wil ik het voor gebruiken.

De jonge verkoper kijkt me aan. Dit heeft hij niet gehad tijdens zijn verkooptraining. Dan komt er een andere klant binnen. Half 20, een week niet geschoren, leren jack, hip blond grietje in zijn kielzog. Hij ziet mijn mobiel.
'Hé gast, cool plokkie, vet man' zegt hij.

Braaf trek ik mijn creditcard.