Waarom ik niet heb gevist (10)

Zwijgen is altijd de beste strategie als je door de politie wordt ondervraagd. Als je zwijgt kan je niets zeggen dat tegen je wordt gebruikt, als je zwijgt kan je geen tegenstrijdige verklaringen afleggen en als je zwijgt kan je advocaat je het beste verdedigen, want alle mogelijke verklaringen zijn dan nog mogelijk.

Zwijgen is echter niet gemakkelijk. Agenten zijn erop getraind de crimineel tot het uiterste te tergen om hem of haar aan te zetten tot verklaringen. Dus toen er twee agenten de hakkenbar annex visrestaurant annex filmstudio annex psychiatrieprakijk binnenliepen was ik op mijn hoede.
'Waarom heeft u dit gedaan?' vroeg de eerste agent. Ik zweeg.
'Misschien moeten we u meenemen naar het bureau voor een verklaring' zei agent nummer twee.
Duidelijk een tactiek van good cop/bad cop. Ik brak en verklaarde:
'Gedaan? Ik heb niks gedaan. Ik loop op mijn sokken want ik heb hier een bestelling geplaatst voor nieuwe zolen. Daarom gleed ik uit en meneer hier ving me op met zijn neus. Ik had me wel kunnen bezeren, maar gelukkig viel het mee. Wel verwacht ik een nieuw paar schoenen, want in deze zit bloed uit meneer zijn neus. Ok dan, dat was onzin, deze ober wenste mij geen wijn meer te serveren bij de vis en toen.. of nee deze psychiater riep mijn agressie op omdat hij geen antwoord kon geven op de vraag waarom ik niet heb gevist. Terwijl hij zelf geen enkele focus in zijn leven aanbrengt enzo.'

Na mijn verklaring zag ik in hoe droevig en idioot ik me gedroeg en hoe compleet naast de werkelijkheid mijn verklaring was. En wat nog veel erger was, ik wist nog steeds niet waarom ik niet had gevist. De droefheid werd me teveel en ik begon te huilen.

Toen ik achterin de politiewagen zat plakte mijn sok aan mijn tenen vast. Het bloed begon te stollen.