Langs de kant van de weg ligt het vol met kleine kiezels. Ongeveer zo groot als de kiezeltjes op een tennisbaan. Een gravelbaan uiteraard, op een grasbaan of een kunstofbaan liggen geen kiezels. Door de hevige regenval van de afgelopen dagen ligt er veel verse voorraad.
Al bij mijn eerste aankomst houd ik er rekening mee en parkeer zo dat de voorwielen op verse kiezeltjes staan. De volgende dag stap ik in, ik start, doe de hellingrpef en zodra ik de handrem loslaat spuit ik weg met achter mij een spoor van kiezels.
'Die stomme Fransen kunnen niet eens behoorlijk asfalt neerleggen' zeg ik dan, om de eventuele suggestie dat ik doelbewust Michael Schumacher nadoe al bij voorbaat tegen te spreken.
Na enkele dagen heb ik al aardig wat spoortjes getrokken, maar zijn de beste plekjes al leeggespoten. Vanmorgen had ik nog een aardige oogst, maar het wordt steeds moeilijker een maagdelijk kiezelveldje te vinden naast het huis. Tijd dus om de koffers te pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten