We leven in turbulente tijden. Wat vandaag zeker is, is morgen achterhaald. Mijn nieuwe speechschrijvert Michiel Cobben, bekend van schrijverworden.blogspot.com wilde mij nog meer cliche's laten zeggen, maar neen vrinden, genoeg is genoeg. Vandaag spreekt uw kandidaat lijsttrekker als mens tot u nader toe vanuit het christendemocratisch hart .... He, wat een kutzin.
Al vroeg wist ik dat de heer de lat voor mij hoog had gelegd. Ik was klassenvertegenwoordiger en onderhandelde met de leraar terwijl mijn klasgenootjes knikkerden. Ik ging in de gemeenteraad op een leeftijd waarop anderen dronken in een studentensoos rondhingen. Ik werd Minister President, door een Belgenmop even geen President van Europa, maar ik heb begrepen dat de post van Secretaris Generaal van de VN vrij komt en hoewel ik geen kandidaat ben ben ik ijdel genoeg om toe te geven dat ik goed in het profiel pas. Uiteraard heb ik dit met mijn gezin overlegd. Tussen twee dossiers door heb ik ze gevraagd of ze mee willen naar Njoew Jorruk. Het antwoord was nee.
Vrinden, kent u mij als familiemens? Denkt u dat ik mijn politieke carriere opoffer om meer in Capelle aan den IJssel te kunnen zijn? Inderdaad, u kent mij goed, het antwoord is nee. Maar er is hoop. Mijn gewaardeerde ex-collega Wouter Bos kiest voor een bestaan als huisman en ik stel mij voor dat hij mijn gezin er even bijdoet. Mijn dochter heeft tweemaal weeks pianoles, deze zomer moet de buitenboel geschilderd en de offertes van de schilders moeten nog vergeleken en wat betreft mijn vrouw, op zondagochtend en soms een keer door de week wil zij graag.... Enfin, de portefeuille-overdracht hoeft niet nu, dat kan later. Wouter, bel me even, heb je mijn 06 nog? Je hebt toch tijd genoeg nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten