donderdag 11 maart 2010

Lul.

Als snelle zakenman kun je veel aan. De hele dag heb je een mobiele aan je oor, je bedenkt plannen en voert ze uit, je stuurt en ontvangt facturen. Druk, druk, druk en toch nog tijd om met je kinderen te spelen en sociaal bezig te zijn. Scherp als je bent als zakenman vallen je altijd dingen op. Zoals de blonde mevrouw die een kind in groep 8 heeft zitten en die je nu ook bij de kleinsten van groep 1 een kind ziet wegbrengen. Dat valt je allemaal op als snelle zakenman, hyperalert als je bent, altijd net even iets scherper dan je concurrent, dat werk. En je maakt een praatje met haar, want daar moet je ook tijd voor maken. Je mobiele heb je in de stilstand staan, die is op het schoolplein niet nodig en bovendien heb je nog 37 minuten voor je eerste meeting en met een beetje mazzel staat er onderweg maar voor 34 minuten file.

'Leuk en wat een kleintje nog. Echt een schatje' zo begin je. Complimentjes die je aan moeders geeft gaan over hun kinderen. Dat is netter, beleefder, minder confronterend en minder bedreigend en dat weet je.
'En wat een opmerkelijk leeftijdsverschil, echt heel leuk' voeg je er nog aan toe, klaar om deze kleine sociale verplichting af te vinken van je 'to-do' lijstje van die dag.
'Ja, er zat er nog een tussen' zegt de blonde vrouw. 'Maar daar hebben we op driejarige leeftijd afscheid van moeten nemen'.
'Oh, aha, jaja' zeg je. 'Nou fijne dag nog, ik moet rennen' je loopt door want er komt een SMS binnen, dat kon wel eens belangrijk zijn. Je bent een lul.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten