Een man in een donker pak loopt de trap af. Zijn vrouw schenkt een kop thee voor hem in terwijl hij naar de brievenbus loopt. Ze doet een beetje koud water in het kopje omdat het anders te heet wordt voor hem. Ze legt een geroosterde witte boterham voor hem neer, nog warm genoeg om de boter op te laten smelten, niet zo warm dat hij zijn vingers er aan zal branden. Dan komt de man de ontbijtkeuken in. Hij kijkt in het ochtendblad en wordt vrolijk. Hij glimlacht zelfs. Niet vanwege de geroosterde boterham of vanwege het verse kopje thee die beiden op ideale temperatuur aan hem geserveerd worden. Zo krijgt hij ze zijn hele leven al voorgezet, eerst door zijn moeder, nu door zijn vrouw. Ook niet vanwege het botervlootje dat vandaag precies op zijn plek naast zijn bord staat. Dat vlootje is exclusief voor hem, zodat zijn kinderen geen overtollige boter terug kunnen smeren langs de rand van het vlootje, want dat verpest zijn eetlust. De man begint te lachen. Hard te lachen.
'Zou het dan toch?' denkt het jongetje. 'Zou hij echt, vanwege mijn ..'
De man begint nu hardop te lachen en geeft het ochtendblad aan zijn vrouw.
'Ome Joop is weg. Foetsie. De katholieken hebben die vuile rooie laten barsten. Hang de vlag maar uit schat, dit land gaat niet op Rusland lijken'
Dan kijkt de jongen naar zijn vader. Zijn moeder fluistert iets tegen haar man, maar de jongen kan niet verstaan wat.
'Oh ja, nou, gefeliciteerd jong. Een mooier kado voor je verjaardag had je niet kunnen wensen. Die smerige socialisten zijn weg uit Den Haag'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten