Bloemen: eerst afsnijden, dan vers houden.

Omdat Hilversum een centrale plek is verzamelen we met een paar man bij mij in de buurt om samen naar het hoge Noorden te rijden waar we L. gaan begraven. Om het hele dispuut bij elkaar te krijgen leek altijd een enorme uitdaging, maar het is L. binnen een week gelukt. Ik haal voordat we instappen een boeket op bij de bloemist op de Gijsbrecht. 'Adieu L., Abiogenesis', staat erop. Niet heel origineel, bedenk ik me terwijl de bloemiste me uitlegt hoe ik het plastic zakje vast moet houden dat om de stelen zit gevouwen.
'En als u ze dan een beetje schuin omhoog houdt, dan blijven ze langer goed' voegt ze eraan toe.

Terwijl ik wacht op de plek waar we verzamelen, bedenk ik me wat ik stompzinniger vind. Dat we bloemen eerst afsnijden van hun voedselbron en ze vervolgens krampachtig in leven willen houden of dat we beter weten hoe we bloemen vers houden dan mensen. Dan slaat D. me op de schouder.
'Hé Cobben, Lul!' Het is zijn manier om me te vertellen dat hij me helemaal geen lul vindt.
'D. vuile klootzak dat je bent' antwoord ik en we hebben allebei vochtige ogen.

Het waren niet de enige tranen die vloeiden zaterdag.