Je kan mij veel wijs maken, heel veel

Je kan mij heel, heel veel wijs maken, maar niet alles. De lucht is blauw, de zon schijnt en de wolken drijven als makke schapen in een loom tempo achter elkaar aan. Ergens in die lucht schreeuwt een straaljager, maar je hoort hem niet, je kan alleen maar kijken of zijn strepen blijven staan of niet. Eerst denk je van wel, maar dan toch, als je de streep naar achter volgt moet je eerlijk toegeven dat het begin van de streep al helemaal blauw is opgelost. Nooit zul je weten wat die straaljagerpiloot denkt. Denkt hij aan zijn vakantie die eraan komt? Is hij recent overgeslagen voor promotie? Wil hij eigenlijk liever de burgerluchtvaart in, maar mag dat niet van zijn vrouw omdat die het niet leuk vindt als hij lang van huis is met een groep stewardessen in zijn kielzog, die vaak heel mooi en vrijgezel zijn en in voor een avontuurtje, zeker als niemand ervan afweet en zeker als ze de schuld kunnen geven aan de alcohol die taxfree altijd makkelijk verkrijgbaar is en die als je een jetlag hebt extra hard aankomt en al helemaal als je honger hebt omdat je aan het dieeten bent, wat alle stewardessen doen? Je weet het niet. En toch, toch, je zou het kunnen weten. Als je maar nadenkt en conclusies weet te trekken aan de hand van de juiste feiten. Hoe kun je aan de pluim van een straaljager zien wat de gedachten van de piloot zijn? Daar gaat het om, alleen daarom. Ze kunnen de dikte van een haar meten, ze kunnen mannen op de maan zetten, een zwarte man die Hoessein heet is leider van de grootste democratie van de wereld, maar dit zou niemand kunnen achterhalen? Dat maken ze mij niet wijs.