Stel,

Stel je bent op Ameland en stel je hebt je ochtendje fietsen en zwembad met de kinderen er al opzitten en stel je bent door je stapeltje boeken heen (nogmaals excuses voor het niet publiceren van mijn leesverslag van ‘De helaasheid der dingen’. (Mooi boek, maar dat weet iedereen al, ik zit nu in 'haar naam was sarah')) en stel je bent over je verbazing heen over de bekentenis van Harry Mulisch de avond ervoor op TV dat hij eigenlijk nooit werk van collega’s leest en stel je hebt echt niks meer te doen, dan zou je een uitstapje naar de Amelandse reddingsboot kunnen overwegen.


Vroeger toen alles nog beter was, vertrouwden de schepen op de Waddenzee op de paarden van de Amelandse reddingsboot. Motoren waren er in die tijd nog niet, alles maakte gebruik van paarden. Behalve de schepen zelf, die werden aangedreven door de wind en die wind plantte ze wel eens op een Amelandse zandbank. Een meneer met een baard tot in zijn neus vertelt ons op het koude, winderige strand van Ameland dat de Amelandse reddingsboot binnen 20 minuten nadat het alarm Hollum had bereikt, overal op het eiland ter plekke kon zijn.

‘Bent u van hier?’ vraag ik beleefd. Ik vermoed van wel, met zo’n wilde baard.
‘Nee, ik kom uit Amsterdam, maar het staat allemaal op een bord, een stukje terug langs het pad’ zegt hij.
‘Kunnen de paarden goed zwemmen?’ vragen mijn kinderen aan Baardmans, die nu vanwege zijn kennis van het bord tot specialist wordt gepromoveerd.
‘Let maar op’ zegt hij. Dat zeg ik ook altijd als ik het niet weet.

Dan komen de paarden. Het is niet helemaal duidelijk wat hun rituelen precies zijn, maar elke keer als er iemand op een fluitje blaast lijkt in de chaos iets te veranderen. Verder lijkt deze hele show meer bedoeld voor de Amelandse vrijwilligers, die hun bodywarmer, windjack of pet van de Amelandse reddingsboot met trots dragen en ansichtkaarten verkopen met plaatjes uit vervlogen tijden. Dan gaat de boot te water, getrokken door acht koude paarden. Zodra ze een meter in de branding zijn komt de grootste verassing. De paarden haken af en de Amelandse reddingsboot start zijn motor. Ronkend trekt hij met hoge snelheid de zee op. Onze monden vallen open.

‘Als hij een motor heeft, waarom vertrekt hij dan niet uit de haven? Of waarom wordt hij niet gewoon met een Jeep het strand opgetrokken?’ willen we weten. Baardmans heeft ook geen idee, deze informatie stond niet op zijn bord.
‘Vroeger moesten ze natuurlijk roeien, dus het eerste deel van de voorstelling klopt wel’ oppert mijn vrouw, bang dat onze teleurstelling het gezellige uitstapje verpest.
‘Dat is net zoiets als naar een oude bakkerij gaan en dat dan het brood opgewarmd wordt in een magnetron’ zegt onze oudste. Eerste klas Gym en al redelijk bijdehand. En hij heeft gelijk.

Stel, je bent op Ameland en je weet echt niks meer te doen, ga dan kijken naar de Amelandse reddingsboot en koop een ansichtkaart. Het is een kilometer buiten Hollum en goed bereikbaar met de auto.