De afgelopen maand bewoog ik mij frisser, fruitiger en luchtiger door het leven. Een leugentje hier, een pesterijtje daar, het ging me makkelijker af dan andere maanden. Sinds ik eind december de biechtmogelijkheid in Maastricht ontdekte loopt mijn leven zorgeloos. Heerlijk. Zaterdag is het weer zover, de maandelijkse biechtdag in de St Servais. Het is even een eindje uit de buurt, maar meer dan de moeite waard.
Uiteraard pak ik de trein, zonder een kaartje te kopen. Stapt er, wat niet onwaarschijnlijk is, tussen Hilversum en Maastricht een conducteur op me af, dan geef ik een valse naam op. Vraagt hij naar een identiteitsbewijs dan zeg ik dat ik die verloren ben en dat ik in Maastricht, waar ik officieel ben ingeschreven, een nieuw exemplaar ga aanvragen. Te Maastricht ga ik eerst voor een koffie en een appelgebak op het Vrijthof. Als de ober even naar het toilet is, vlucht ik zonder te betalen het café uit. In de boekhandel schuif ik een mooi nieuw leesboek onder mijn trui, voor de terugweg.
Uiteraard zal ik al deze zonden op een papiertje noteren. Stel dat ik bij Petrus verschijn en bijvoorbeeld de diefstal van het boek niet opgebiecht heb, dan kan dat mijn tijd in het vagevuur tot onaangename lengte rekken. Ik stop mijn lijstje in mijn portefeuille en dan zal ik toch echt haast moeten maken. Een zaterdag in Maastricht vliegt zo om. Meneer Pastoor zal mij niet zomaar laten vertrekken, ik ben voorlopig nog wel even zoet met het het opzeggen van weesgegroetjes in de kerk en ik mag des avonds de laatste trein niet missen. Wie mee wil: a.s. Zaterdagochtend, 08.12 Hilversum Sportpark, perron 2. Portemonnee thuis laten. Protestanten: sorry, eerst dopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten