Goulashsoep

De boot vertrekt vanaf Holwerd, ongeveer twee uur rijden van Hilversum. Het is altijd al twee uur rijden geweest en dat zal zo blijven, tot het moment dat ze supersnelle vervoermiddelen uitvinden of Ameland verplaatsen ofzo. Al zo lang als A. en ik naar Ameland gaan, ik denk dit jaar voor de 15-e keer, wil ze de boot niet missen. Ik wil de boot ook niet missen, maar uit me anders, minder expressief zeg maar.

We halen de boot en voor de 15-e keer bestel ik goulashsoep. Dat is een heel bijzondere goulashsoep, want met ballen. Je krijgt het van een man met bakkebaarden van een decimeter in een roestvrijstalen kom die ik nog ken vanuit de Mensa in Eindhoven. Daar at ik beduidend minder dan 15 keer overigens, het smaakte niet. Alleen de dingen die goed voor je zijn moet je herhalen, de rest laat je vallen. Zo wordt je als mens een gewoontedier en als je maar oud genoeg wordt blijf je met niets dan je verslavingen achter.
‘Kijk’ zeg ik tegen de kinderen, aangekomen in Ameland met een warme goulashsoep in mijn maag ‘de vuurtoren, daar …’
‘vroeg je of mama met je wilde trouwen, jahaaa’ maken de kinderen mijn refrein af. Ze hebben dit verhaal al vaker gehoord. Iets minder dan 15 keer, dat dan wel.

Als ik negentig ben wil ik nog steeds elk jaar naar Ameland. Tot de goulashsoep op is.