Een schone lei - deel 2 -

Beste CJIB,

Het spijt me, het spijt me, driewerf het spijt me. Jarenlang reed ik langs uw flitspaaltjes en uw lasergunnende collega's. Steeds dacht ik ze te slim af te zijn en was dat een keer niet zo, dan vloekte ik. Soms zelfs godslasterend, zo erg.

Nooit heb ik me in u verplaatst. Nooit dacht ik dat u, toeziend op een veilig verloop van de Nederlandse verkeerstromen, gewoon uw werk deed. Nuttig werk ook, hoeveel levens heeft uw instelling al gered? Duizenden, zo niet, tienduizenden! En het milieu, uw werk voor het milieu, daar dacht ik ook nooit aan. Hoeveel bomen dragen nog groen blad, hoeveel herten grazen door op de hei, hoeveel blauwer is de lucht danzij uw snelheidsbeperkende, benzinebesparende werk?

Het spijt me dat ik altijd zo op u gevloekt hebt. Ik ben bezig me te ontwikkelen tot schrijver en daarbij past een schoon geweten. Mijn waarnemingen zijn niet zuiver zolang mijn geweten mij dwarszit. En als mijn waarneming niet zuiver is, hoe kan ik dan iets schrijven, iets weergeven? Ik hoop daarom dat u mij wilt vergeven zodat ik letterlijk en figuurlijk met een schone lei verder kan.

p.s. op de A2 bij Breukelen zie ik u nooit, daar wordt hard gereden hoor, wees er snel bij!

Michiel Cobben