Mijn broertje is tweede helft dertig, huisvader, 9 to 5 E-commerce specialist en ondanks al deze kenmerken van volwassenheid zal hij toch altijd broertje blijven heten. Had hij maar niet zes jaar jonger moeten zijn.
'Waarom toch al die moeite voor dat boek?' vraagt hij aan mij. Terechte vraag, echter ik was 'off guard' en had niet direct een antwoord paraat.
'Daar ben je te jong voor, snap je toch niet' zeg ik dus maar. Met dat antwoord neemt hij al zijn hele leven genoegen en ook nu weer.
Mijn blogvolgers zijn misschien wel ouder en hier kom ik er niet mee weg. Okay dan, het antwoord op mijn waarom volgt nu. Het antwoord waarom een volwassen man avond na avond achter zijn PC kruipt en teksten schrijft, redigeert en weer weggooit. Ik zal u niet vermoeien met de oppervlakkige redenen en direct tot de kern komen. Erkenning. Niets dan erkenning streef ik na. Posthuum van mijn vader uiteraard, welke schrijver streeft dat niet na, maar ook van vrouw en kinderen, moeder en uiteraard, broertje. Maar ook erkenning van mijn vrienden, vriendinnen en bijvoorbeeld die vrouw die mij aan de kant zette omdat ze dacht dat ik nooit iets zou bereiken. Ha, straks heb ik een boek in de kast met mijn naam erop. Dan heeft ze natuurlijk spijt en kijkt naast zich in de bedstee en ziet daar vast een saaie boekhouder met een snor. Terwijl ze een schrijver had kunnen hebben. Te laat, ha ha. Wie het laatst lacht...
Zo, dat moest er even uit, het is over nu. Ik rust uit en ga vroeg naar bed en lekker nog wat lezen. Volgens mij moet ik zelfs het blad 'schrijven' nog uit het cellofaan halen. Ik verheug me erop.
Mijn grote broertje wil schrijver worden...
BeantwoordenVerwijderenDe hem overvloedig toebedeelde cognitieve vaardigheden hebben niet verhinderd dat hij tot schande van zijn overige alle academisch opgeleide broers en zussen met een magere 'ing.' voor onze familienaam door het leven struint.
Laat ik u met een treffende anekdote een indruk geven van de oorsprong van de literaire ambitie en het bijbehorend interesse niveau. Met in uw achtergrond de waarschuwing niet al te snel te oordelen - een Einstein haalde ook wel eens een onvoldoende voor natuurkunde.
Stond ik op het schoolplein van de lagere school, werd mij al door mijn vriendinnetjes meegedeeld dat broerlief weer eens liever langs de sloot een sigaretje rookte dan ueberhaupt nog het eerste uur op school te verschijnen. Men had met de strafmaat immers geen rekening gehouden met het tijdstip van aankomst, alleen met feit van laatkomen, dus dat scheelde hem tranentergende klassentijd die hij dacht nuttiger te besteden door voorschools uitrustend nog wat natuurschoon en nicotine tot zich te nemen. Op een dag in zijn (HAVO)examenjaar bleef hij wat langer zitten dan gebruikelijk. Zonder dat enige ouder hiervan door hem op de hoogte was gesteld had het de schoolleiding behaagd Michiel mee te delen dat verdere schoolgang hem bespaard zou blijven.
Wat was het geval? Mijn hyperintelligente, aardsluie, broertje had een vluchtige scenario analyse gemaakt van de aankomende examenronde en was tot de conclusie gekomen dat hij voor het vak Nederlands met tekstverklaren (0% inspanning, 50% eindcijfer) eenvoudig het lezen van zijn literatuurlijst (80% inspanning, telt 15% mee) achterwege kon laten. Die tijd kon hij wel beter besteden dan te neuzen in dode bomen om de achterhaalde zieleroerselen van tevens overleden pennelikkers te moeten bestuderen! Verheugd als hij was, legde hij wat handgeschreven uitreksels van anderen onder een xerox apparaat, en naast het met ballpoint vervangen van de handtekening van de auteur door die van hemzelf (hoedt u bij deze schrijver in wording voor plagiaat!) meende hij de verheugende uitkomst van opgemeld analytisch werk tevens met een slordig kattebelletje bovenaan de kopietjes met zijn docent te moeten delen. Het vervolg las u in vorige alinea, waarmee mijn broer bijna ook het enige kind van onze ouders was zonder ueberhaupt een afgeronde middelbare schoolopleiding...
Michiel, je bent mijn broer en hoewel ik je alle geluk in de wereld en werledroem in de belletrie gun zou het de Grote Noodlot- en Toevalcoördinator niet misstaan jou om bovenstaand respectloos en cultuurbarbaristisch gedrag uit het verleden een flinke hak te zetten. Want hoewel ondoorgrondelijk loopt veel via de wetten van het heilig Karma ik zal eens bij Hem navragen en post wel op deez' als meer informatie wordt doorgegeven.
Je broer.
Broertje,
BeantwoordenVerwijderendank voor je uitgebreide reactie. Zoals je weet geloof ik niet in toeval en denk ik dat mijn schoolachtergrond mij de ideale basis voor het schrijversvak heeft gegeven. Jij kan er trouwens ook wat van, al ben je nog erg jong.
groetjes,
Michiel.