'Wie schrijft toch jullie nieuwsbrief?' vraagt R. die ons ontvangt in het VIP dorp van het ABN AMRO World Tennis toernooi. 'Die vind ik heel mooi en leuk'. R. is een topmeid: slim, charmant en echt.
'Een groter compliment had je hem niet kunnen geven' zegt mijn vrouw. 'hij schrijft ze namenlijk zelf'. Ze heeft gelijk. Ook het tijdstip had niet beter gekund. Na twee dagen luisteren naar goede schrijvers, een close reading door Sebes en het doorspitten van mijn werk door mij en mijn medecursisten was ik wel toe aan een compliment. Ik voelde me knullig en een groentje in het schrijversvak, wat ik natuurlijk ook ben.
Nadal is bepaald geen groentje, althans in tennis. Wel in speechen. Ondanks zijn verlies bedankt hij Krajicek, die wij thuis overigens Kraaiennek noemen, de sponsors en het publiek vriendelijk maar kort. Obligaat en onbeholpen. De man is mono-ontwikkeld. Zo heet dat als je heel erg goed bent in maar een ding. Althans zo zou het moeten heten, want het is een mooi woord. Zal ik solliciteren als zijn ghost-writer? Dat is geen echte baan en full-time de wereld rondtrekken lijkt me niks. En wat ik nu doe is zo slecht nog niet. Bij de borrel bij AD Nieuwsmedia na afloop praat ik bij met J., die net als ik al zo'n vijftien jaar in dit vak zit. Anecdotes en ouwe koeien, het voelt als een warme jas. Word ik wel schrijver? Zet ik door? Of wordt dit de kortste web-log ooit? R. zwaait ons uit als we naar huis gaan.
'Wist ze dat ik die nieuwsbrief schreef?' vraag ik in de auto terug aan mijn vrouw.
'Nee' zegt ze. 'en maak je nou niet druk, je kan echt wel schrijven en je weet na die cursus tenminste wat je te doen staat.'
Als mijn boek ooit uitkomt laat ik 'voor A.' voorin zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten