Spijt? Wat is dat?

Of ik al spijt had van het bijhouden van een weblog vroeg P. me vandaag. Het valt mee, spijt heb je meestal over dingen die je niet doet, zelden over dingen die je wel doet. Het voordeel van mijn blog is dat ik mezelf dwing elke werkdag iets te schrijven. Oefening baart kunst en met een dagelijkse routine zal mijn kunst beter worden. Nadeel? Het is extra werk, verslavend werk en al is het niet veel tijd, het moet wel goed gebeuren. Het is toch een proeve van bekwaamheid die ik mezelf elke dag afneem. Ik kan hier geen onzin neerkalken. Hoewel, ik moet mezelf corrigeren, een paar dagen geleden schreef ik hier klinkklare onzin, maar dat stukje had dan ook als titel ‘klinkklare onzin’. Dus dat mocht.

Maar stel, zuiver hypothetisch, stel dat ik op deze blog schrijf dat de hoofdpersoon in mijn boek Hugo heet en het blijkt later Victor te zijn, wat dan? Dan raakt u, als lezer van mijn blog, zwaar in verwarring. En die verantwoordelijkheid draag ik. Het is alsof je een schilder vraagt om alvast een schetsje van zijn schilderij te maken voor de aankomende catalogus van zijn galerie. Kan niet, bestaat niet, gebeurt niet. Dus ik zal me als blogger ook wat op de achtergrond houden over thema, plot en personages van mijn boek.

Ik hoop dat u desondanks niet afhaakt. Deze blog gaat over het proces rond het creëren van een boek. Een soort ‘the making of’. En dan niet achteraf gemonteerd, nee u kijkt dagelijks mee in mijn studio. Hopelijk wordt het een mooie reis. De reis is belangrijker dan de bestemming, wie schreef dat ook al weer? Vast iemand die geen spijt had.