Een jaar geleden was ik op het sales event. Daar sprak een dame met rode pumps mij aan en ze gaf me een boek.‘alsjeblieft’ zei ze erbij, zonder verder commentaar. Ik had geen idee waar het boek over ging, ik zag alleen dat het best een dik boek was, met een strak vormgegeven kaft. Als schrijver in wording ken ik de waarde van een boek en met kado'tjes ben ik altijd blij.
In de file terug bladerde ik er doorheen. Een managementboek. Hoe je mensen moet overtuigen. ‘slijmen helpt’ las ik ergens, zo’n boek dus.
Thuis zette ik het in mijn kast en ik was vast van plan het te gaan lezen, maar wat betreft prioriteit moest het een plek delen met een obscene Russische auteur met een onuitsprekelijke naam en met de kroonkeuze van de ECI van november van het jaar ervoor.
Vandaag belde de dame mij op.
‘Weet je nog wie ik ben?’ vroeg ze en gelukkig wachtte ze het antwoord niet af. ‘Ik heb je vorig jaar een boek gegeven.'
‘Ach ja, natuurlijk’ zei ik. Had ik gemist dat er een acceptgiro tussen de pagina’s zat?
‘wat vond je ervan?’ vervolgde ze.
‘fantastisch’ slijmde ik. ‘echt een heel goed boek’
Ze vervolgde: ‘mijn baas, de schrijver van dat boek komt binnenkort naar Nederland voor een seminar en ik dacht, misschien kun je in jullie nieuwsbrief daar aandacht aan geven. Hij heeft onderzoek gedaan naar het effect van wederkerigheid. Eerst geven, dan pas nemen. Hij heeft o.a. de Moon secte bestudeerd, weetjewel, die lui die bloemen uitdelen op vliegvelden. Dus, wat vind je ervan?’
‘Interessant, dat lijkt me een goed idee’ zei ik en ik stemde toe. Ik sloot af want mijn secretaresse liep naar me toe en keek heel dringend.
‘wat zit je haar leuk’ zei ik tegen haar, terwijl ze een terugbelbriefje op mijn bureau legde. Slijmen helpt.
(bovenstaand verhaal is slechts losjes gebaseerd op de werkelijkheid, mocht iemand zich erin herkennen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten