Een boek schrijven gaat niet zonder plan, daar ben ik door schade en schande achter gekomen. Om mijn creativiteit in goede banen te leiden werkte ik vandaag aan mijn plan, mijn spoorboekje. Het is een kort spoorboekje, het past op een enkel A4-tje. Het bevat feiten, tijden en een hoofdstukindeling. Het wordt mijn leidraad bij het afmaken van mijn roman. Nu het spoorboekje af is, ga ik mijn manuscript opnieuw lezen en alles wat ergens tussen twee stations past ga ik als rails gebruiken. En de rest? Schrappen wordt het devies. 'Kill your darlings' heet dat en dat moet zonder genade. Er zal bloed vloeien. Dat leuke fragment, die strakke beschrijving en die bizarre situatie die ik diep in de nacht in de beslotenheid van mijn werkkamer heb beschreven, ik sleep ze allemaal naar het prullenbakje op het scherm van mijn PC. Dood. Voorgoed.
Liever geen bloemen. Mijn dooie schatjes zijn thuis, alwaar geen bezoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten