Ik glimlachte toen ze me aankeek

Tjonge, weer heel even tijd om te bloggen. De bondscoach heeft grote plannen met mij. Zo ziet mijn schema eruit:

- 6.00 uur opstaan en sportontbijt.
- 06.15 - 09.15 uur - het lopen van een marathon.
- 09.15 - 11.00 uur - afwerken op doel. bij meer dan twee missers achter elkaar rondje om het veld lopen.
- 11.00 -11.15 uur - tactische tips van de terreinknecht
- 11.15 - 12.00 uur - balletje hooghouden
- 12.00 - 12.15 uur - sportlunch
- 12.15 - 16.00 uur - passen, dribbelen, schaarbewegingen etc
- 16.00 - 18.00 uur - sportschool, halters etc (ik mag niet op de apparaten als andere spelers erop willen)
- 18.00 - 18.15 uur - sportdiner
- 18.15 - 18.30 uur - vrij, bellen met thuisfront, bloggen
- 18.30 - 6.00 uur - sportslaap

Het is een ellendig regime, maar ik hou me sterk. De kans dat er dertien spelers geschorst worden en ik alsnog moet invallen is weliswaar miniem, toch wil Bert van Marwijk niets aan het toeval overlaten en alles doen wat binnen zijn macht ligt. Op mijn vraag of, mochten we de cup winnen, ik hem ook even mocht vasthouden heb ik nog geen antwoord gehad. Ik hoor ze soms lachen achter mijn rug. Ze zouden me hier toch niet lopen te jennen, omdat ik per ongeluk voor Robben werd aangezien? Daar kon ik toch niks aan doen.

Het ergste is dat ik Yolanthe al een hele dag niet heb gezien. Gisteren toen ik op de sportschool mijn buikspieren aan het sterken was liep ze langs. Ik glimlachte toen ze me aankeek, wat me op een rechtse directe van Wesley Sneijder kwam te staan. Ik heb er maar tegen niemand iets van gezegd, Wesley staat in de hiërarchie nog altijd wat hoger. Als ze aan me vragen hoe ik aan dat blauwe oog kom zeg ik dat ik op de cornervlag ben gevallen.

Er is ook leuk nieuws: zaterdag mag ik mee naar de wedstrijd om noppen aan te draaien van voetbalschoenen, als die los mochten komen te zitten. Ik droom al van de finale!