Het kan niet en toch kan het wel

Ik was even stil met bloggen, ik mocht niks zeggen, ik mocht niet twitteren, niet youtuben, ik mocht helemaal niks, bang als Bert van Marwijk was voor een schandaal. Wat is er gebeurd?

Ik verliet u, bloggertjes van me, toen ik verstopt in de kamer van Arjen Robben onder het bed lag. Het was een uur voor de officiele aanmelding bij de FIFA van de spelers. Bert van Marwijk stond als een kind zo blij voor mijn hotelkamer en sprak door de deur:
'Arjen, ik ben zo blij dat je er bent.'. Ik hoorde een snik in zijn stem. Was het oprecht of een trukje van een gelouterde voetbalcoach?
'Weet je zeker dat ik Stijn Schaars niet hoef op te roepen?' vroeg hij nog voor de zekerheid.
' Nee' riep ik door de deur. Wat dus feitelijk een dubbele ontkenning was, maar dat had hij niet door. Het eerste misverstand.
' Ga dan met je paspoort naar het kantoor van de FIFA in Jo'burg en zorg dat je op de spelerslijst komt'

Wat er volgde was een onwaarschijnlijk verhaal, met als afloop dat ik nu als speler van het Nederlands Elftal in Zuid Afrika rondloop. Ik zal u niet met de details vermoeien. Het gaat u niet om details en als ik vertel hoe ik met een handdoek over mijn hoofd het hotel uitliep, dat dit ten onrechte gezien werd als een vermomming tegen paparazzi, dat een chauffeur mij in een auto sleurde, mijn paspoort jatte en me naar de FIFA bracht, dat op het kantoor van de FIFA nog gezegd werd dat ze dachten dat je Robben met een R schreef in plaats van met een C en hoe die hele toevallige samenloop van omstandigheden er nu toe heeft geleid dat ik speler van het Nederlands Elftal ben geworden, daar gaat het u niet om.

Wat rest is hoe ik mij hier uitredt. Na een goed gesprek met de mannen van het elftal is er in gezamenlijkheid besloten dat ik dan maar hier moet blijven. 'Je bent er nu toch'  zei Frank de Boer, de assistent bondscoach, en daar was feitelijk door niemand iets tegen in te brengen.
'Is er kans dat ik speel?'  vroeg ik aan de bondscoach.
'Jazeker' zei good old Bert van Marwijk. 'Als er dertien spelers de rode kaart krijgen of dood zijn, dan stel ik je op. Als je tenminste fit bent' 
Bij die laatste opmerking trok hij een kipoog naar de fysiotherapeur. Sindsdien sta ik op een loopband, moet ik balletje hooghouden en ben ik urenlang de lul in het rondo spelletje. Ik baal, ik wil naar huis. Het enige leuke is dat Yolanda Cabau van Ketsbergen hier ook rondloopt.