'zo, u kunt nu uw kantoor wel gaan schoonmaken'

Mijn lijstje is weer iets korter geworden, 'De Prooi' over ABN AMRO kan eraf. Mijn lijstje is een verzameling titels van boeken die ik wil lezen. In drukke tijden is het lijstje frustrerend lang, irritante collega's en gezinsleden houden mij van het wegwerken van titels af. In vakantietijden kan ik een mooie hap uit het lijstje nemen, maar leeg is het lijstje nooit. Een leeg lijstje, het gevoel moet zijn als toen ik nog fanatiek rookte en geen sigaretten onder handbereik.

'De Prooi' over ABN AMRO nam een aparte status in op mijn lijstje. Het stond erop, maar ik was al begonnen hem door te strepen. In sommige boeken lees ik tien pagina's, gooi of leg ze weg ('Over de liefde' van Doejska Meijering), streep ze vervolgens van mijn lijstje en neem me voor om nooit meer iets van de schrijver op mijn lijstje te zetten. Andere boeken komen erop op aanraden van een ander (Herman Brusselmans, op aanraden van Viktor Frolke) en na een avond lezen al van mijn lijstje gestreept want uitgelezen en een volgend werk van de schrijver verschijnt op het lijstje. Wat bij Brusselmans overigens tot een probleem leidt, want hij schreef wel verrekes veel.

'De Prooi' had een status aparte wat inhield dat ik er enkele hoofdstukken in las, het weglegde en er weer in verder ging, maar tot de ontdekking kwam dat dat een onmogelijke opgave was. Als je het in etappes wilt lezen heb je een buitenmenselijk geheugen nodig, dus verhuisde het naar de eerstvolgende vakantie om ononderbroken uitgelezen te kunnen worden. Tijdens een aantal vakanties kon het de concurrentiestrijd met andere boeken niet winnen en nu pas heb ik het gelezen. Eindelijk kan het van mijn lijstje.

Ik ben na het lezen tot de conclusie gekomen dat ik in de Raad van Bestuur van een groot concern wil komen. Beetje bedrijfjes kopen, leningkjes van een paar miljard afsluiten, in een privé jet naar Milaan voor een vergadering en dat alles in een sfeer alsof je nog dagelijks aan de bar van het studentencorps hangt. En het betaalt ook nog leuk, dat helpt.

Rijkman Groenink is daarbij mijn voorbeeld. De winnende anecdote uit het boek is volgens mij hoe hij in New York na een vergadering met een Aziatische dame die een fonds vertegenwoordigd dat $ 200 mln in ABN AMRO heeft zitten een stofzuiger ziet staan. RG zegt tegen haar 'Zo, u kunt nu uw kantoor wel gaan schoonmaken'. Dat de dame vervolgens haar aandelen in je bedrijf dumpt mag de pret niet drukken. Wel gelachen namenlijk.Ook leuk is hoe hij tijdens de bezichtiging van het nieuwe, volledig gerenoveerde huis van een ondergeschikte het vermoeden uit dat de gloednieuwe plavuizen 'zeker nog vervangen moeten worden'.

Heerlijk toch? Volkomen terecht dat hij met 25 miljoen bonus naar zijn kasteel aan de Vecht is weggepromoveerd. Dat is de reden dat ik het ook ambieer: eindelijk tijd om mijn lijstje leeg te lezen.