Keuzes, keuzes, keuzes, pffff

De onderlinge concurrentie en het gevecht om de felbegeerde status van alpha mannetje zitten zo diep in onze genen, daar kunnen wij mannen niet vanaf, al zouden we nog zo graag willen. Het wordt niet geaccepteerd om de macho uit te hangen of te pochen over je prestaties. Ik denk dat de moderne man hierdoor sociaal gecastreerd is geworden. Wat zou het lekker voelen als je als rijk zakenman het autoportier van je Jaguar omlaag zou mogen laten glijen om de armoedzaaier naast je in een tien jaar oude Toyota Corolla effe lekker uit te lachen. 'Hé lul, wat rij jij in een kut stukje blik. Kan je niet meer betalen?'

Wat moet het heerlijk zijn om als twintigjarige, twee meter lange sportman een dikke vadsige sukkel in de patatzaak zijn frikadel af te pakken, er een hap vanaf te bijten en hem met een harde klap in de mayonaise terug te kwakken. 'Hé dikzak, je wilt me slaan maar je durft niet he?'

Dat zouden heerlijke momenten zijn, louterend voor de moderne mannengeesten, die door alle sociale conventies geworden zijn tot wat ik nauwelijks anders kan beschrijven als: 'slappe zakken'

Maar moderne mannen hebben daar wat op gevonden. Ze organiseren zich op zondagochtend in fietsgroepjes van tussen de tien en twintig slappe zakken bij elkaar. Dan stappen ze op fietsen en trappen elkaar helemaal de vernieling in, net zolang tot de rangorde bepaald is. Voor die ene week dan, want de volgende zondag zijn ze er weer. U vindt zo'n fietsgroepje bij 't Bluk' op de hei bij Hilversum en verder door heel Nederland. Vindt u ze daar niet, kijk dan eens op voetbalvelden, tennisbanen of hardloopcircuits.

Dit alles bedacht ik mij omdat ik een nieuwe fiets aan het kopen ben. Het liefst ben ik natuurlijk een fietser die op een twintig jaar oud stalen geval iedereen op flinke achterstand rijdt, maar daar heb ik helaas de conditie niet voor. Dus moet ik kiezen uit carbonnen frames, intelligente dempingsachterveren en titanium derailleurs, ontwikkeld met de nieuwste NASA inzichten. Ik wist niet dat ze op de maan ook fietsten. Keuzes, keuzes, keuzes, pfff. Wat wil ik? Het beste materiaal en nog steeds gelost worden? Dat nooit. Of inferieur spul en mindere fietsers bij me weg laten demarreren? Never!

Dan valt mijn oog op een prachtige advertentie. 'Deze fiets heeft een moderne retrovormgeving. U rijdt op een rank model, standvastig in de modder, wendbaar in de bochten en krachtig als u even aan moet zetten om snelheid te maken. De fiets van kampioenen, een zakelijk uiterlijk, een fiets die door kenners met respect bekeken zal worden. Hogere prijsklasse, al zal dat voor een ander altijd gissen blijven'

Ik beloon mijn medeschrijver (sinds een paar dagen doe ik ook betaalde schrijfopdrachten, dus de copywriter die bovenstaand stukje heeft verzonnen is eigenlijk een soort collega) door direct een fiets van zijn principaal te bestellen. Hoera! Ik trek mijn credit card en dat doet even pijn, maar die zal snel verdwijnen. Hoort u a.s. zondagochtend een Tarzanbrul, dan ben ik dat omdat ik als eerste de Soesterberg beklim, enkele zwetende en hijgende Gooische fietsers op ruime achterstand latend.