Het is knap hoe je tijdens het lezen van Nina een indringende karakterschets krijgt over Nina, zonder dat ze ook maar een woord, buiten de rechtszaal om dan, gewisseld heeft met de auteur. De feiten zullen zeker kloppen en die zijn op zich al om te smullen. Je weet gewoon zeker dat een zin als 'You refuse to answer my e-mails, why?' die ze aan een ondergeschikte stuurde die niet snel genoeg een eerder mailtje beantwoordde letterlijk van Nina moet zijn. Smit, ik zag een interview met hem, lijkt me een aardige, vriendelijke journalist die ongetwijfeld een spaarrekeningetje en een pensioenpolisje zal hebben. Hij zal verstandig genoeg zijn geweest om zijn bezittingen veilig te stellen en alle feiten door zes bronnen drie keer te laten controleren, de reputatie van Nina kennende. Een foutje in het boek en ze procedeert hem de voedselbank in - een eerste kort geding bracht hem al bija zo ver - zoveel is duidelijk als je het boek leest en haar eerste reacties hierop kent.
Mooier dan de feiten is het beeld van het karakter van Nina dat naar voren komt. Smulwerk en herkenbaar voor iedereen die in het bedrijfsleven werkt, waar ondemocratische, ongecontroleerde miljonairs nou eenmaal de dienst uitmaken. Dat Nina zo dol is op procederen is voor de schrijver van het boek ook een zegen, veel van zijn werk komt uit rechtbankverslagen. Nina communiceert overigens met andere mensen per definitie op een wijze alsof ze voortdurend dossiers aan het opbouwen is om sterk te staan in rechtszaken. Jaloersmakend goed dit noeste stuk werk van Eric Smit. Chapeau en zo nog een paar complimenten. Het leest vlot, het klopt en de spanning blijft, ondanks de bekende afloop, groot.
Al lezend kreeg ik een idee. Ik wil een slothoofdstuk worden in deze saga. Een extra anecdote voor bij de volgende druk. Daarom hier de ultieme provocatie aan het adres van Nina. Advocaat, schrijft u mee? 'Nina Aka-Brink-Storms-Vleeschouwers is lelijk.'
Zo, dat is eruit, laat de claims maar komen, ik verheug me op mijn moment of fame. Heb ik haar niet genoeg beledigd om gesued te worden? Ok dan, kom ik nog een keer: Nina Aka-Brink-Stroms-Vleeschouwers is foeilelijk, dom, irritant en te laf om mij aan te klagen. Zo dat is eruit, de dagvaarding kan binnenkomen. Binnenkort ben ik failliet en wordt er beslag gelegd op mijn laptop. Kan eindelijk dit blog dicht...
Wat ik een herkenbare, en jij weet op wie ik doel, anekdote vond was dat als een client geen "Nee" zij op een aanbod van diensten, dit dan (veel) later in de trant van: "Maar ik ging er van uit dat je ging bestellen en heb nu kosten gemaakt" tot een soort orderbevestiging met juridische dreigementen omgeven werd geherformuleerd. Ook een treffende gelijkenis is het 'volstouwen' van lege kantoormeters met tijdelijke mensen (vrienden en bekenden), "Ga maar wat nuttigs doen" en lege dozen om de indruk te wekken van een succesvol bedrijf.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad wemelt het in de bedrijfslevens van Nina's in alle formaten.
Ze heeft ook hele rare benen.
BeantwoordenVerwijderenMichiel, met Halloween gewoon niet open doen!
BeantwoordenVerwijderenGr JPNL
Michiel, ik heb Nina niet gelezen, maar mag ik je erop wijzen dat auteur Eric Smit moet worden gecredit met de onsterfelijke woorden: 'Als ik niets heb zuig ik wel weer wat uit mijn lul'?
BeantwoordenVerwijderen@Thijs, Margriet & JPNL: jullie hebben lef, we zien elkaar bij het Leger des Heils als we blut zijn na alle aanklachten. Ivm stapelbed: ik slaap graag boven.
BeantwoordenVerwijderen@VF: Mooie quote en Smit heeft blijkbaar een zeer flexibele rug. Ik raad je overigens Nina (het boek) van harte aan, er is niets waar dan ook uitgezogen.