We liggen vooral goed bij homo's en lesbo's

Uit jalouzie heb ik een grenzeloze bewondering voor kunstenaars. Oprechte kunstenaars zijn mensen die, alsof ze Van Gogh zelf zijn, om materiele bezittingen niet geven en wiens hoogste doel het is om kunst voort te brengen. Ik ben er van overtuigd dat de oprechte kunstenaar het dichtst bij zijn echte emoties staat en zichzelf beter kent dan de niet-kunstenaar, of de onoprechte. De hang om kunstenaar te worden, zoals de mijne, komt voort uit de spanning tussen de dagelijks verplicht te tonen emotie en de werkelijk gevoelde emotie. Mensen willen weer zichzelf zijn, ze gaan schrijven, schilderen of zingen en zij die er echt wat van kunnen en hun emoties ook nog herkenbaar weten over te brengen kunnen er populair en rijk mee worden. Voor de oprechte kunstenaar is geld en roem overigens bijzaak en dat maakt me zo waanzinnig jaloers.

Dit weekend mocht ik een kunstenares ontmoeten en voor iemand zoals ik die steeds meer moeite heeft met de onoprechte emoties van de mensen in zijn omgeving is dat een feestje. De meest herkende emotionele uitingen van deze kunstenares zijn objecten die voortgekomen zijn uit oude gebruiksartikelen en die door haar kunstig en met smaak opgekalefaterd worden (haar eigen woorden) . Ze laat me wat plaatjes zien, een feest voor het oog.

'Dus dit is van porselein?' vraag ik, omdat me geen betere vraag te binnen schiet, wat overigens een hele goede reden is om een vraag te stellen.
'Jazeker' zegt ze 'we liggen vooral goed bij homo's en lesbo's'.
Het verband ontgaat me volledig. Haar objecten lijken op groot uitgevallen fallussymbolen, maar zo simpel kan het toch niet zijn? Houden hetero's daar niet van? Of heeft het te maken met de kleuren?

Weer realiseer ik me hoe onmetelijk diep de wereld van de kunstenaar is en hoe weinig ik er eigenlijk van begrijp, tot ze uitlegt dat veel mensen met kinderen voorzichtig zijn met het aanschaffen van haar spullen omdat ze bang zijn dat het sneuvelt.
'Zo praktisch zijn mensen toch niet?' vraag ik. 'Als je het mooi vindt en je kan het betalen, dan doe je het toch'.
Ik wend me tot mijn partner, die overigens van het andere geslacht is, en ik laat haar de plaatjes zien. 'Schat, wat vind je hiervan?'

'Hmm' zegt ze 'Niet handig. We hebben binnenkort een hond in huis'